прв (прид.) - светски (прид.)

1.  Оваа фондација, чиј патрон е маченикот на Германската ноемвриска револуција д-р Роза Луксембург (Rosa Luxemburg / 1871–1919), жената која беше најважниот претставник на интернационализмот и антимилитаризмот за време на Првата светска војна, има преку 200 партнери од над 50 земји, како и 14 интернационални канцеларии, во речиси сите делови на светот, а нуди сестрана образовна програма на суштински теми: глобализација, социјална правда и еднаквост, родова политика, демократска партиципација, екологија и одржливост, локална самоуправа, антифашизам и антирасизам, современа историја и критика на капитализмот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Се растури со влегувањето на Италија во Првата светска војна (1915) на страната на Антантата (со Англија, Франција и Русија).
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
69. Овој став и на некои Македонци остро беше критикуван од Мисирков и во новите околности по Првата светска војна (в.„20 јули” 1.1 Софија, 14.4.1924. 1 и 1, 5 11.5.1924, 3).
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
ПОГЛЕД ВО ИДНИНАТА ...и баханалии во „Белжик жоаез“ АКО првата светска изложба во Лондон, 1851 година, билоа арактеристична со Кристалната палата, втората, во Париз, 1889, со Ајфеловата кула, третата, во Њујорк, со Трајлонот и Перисферата, тогаш сегашната во Брисел ја карактеризира Атомиумот - најчудната градба во светот, која симболично ја илустрира епохата на атомот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сепак меѓу парижаните, па и кај сите французи, Сурен најмногу е познат по една своја знаменитост, по, речиси, најголемата болница во Франција, која го носи името на Фош, командатот на сојузничките сили на Првата светска војна.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Малку повеќе се задржав над оваа карта и веднаш се пренесов во Версајскиот дворец, кај онаа тркалезна маса на која што, со потпишувањето на Версајскиот договор, по првата светска војна Македонија е распарчена.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Овие интелектуалци, најдени среде ужасите на војната, вкопани со месеци во рововите на смртта, во интервалите кога биле поштедени од смртта, го следеле животот на луѓето крај нив, нивната природа, песни и јазик, носии и обичаи, во надеж дека заедно ќе преживеат.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко најмалку очекуваше дека оваа турска неодредена заменка, од арапско потекло (на турски falan, на арапски fulan), но набргу, откако Камилски реферира за нејзината генеза и значење (некој, тој и тој) и посебно за фактот што големиот француски славист Андре Мазон ја анализирал и ѝ посветил посебно место во своите Документи, познати како Словенски прикаски и песни од Југозападна Македонија (1923), забележани за време на Првата светска војна, кога како резервен офицер на француската Источна армија, со други илјадници француски резервни офицери, голем број интелектуалци од најразлични професии, ќе се најде на Балканот, посебно во Македонија и во Албанија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ја гледа сликата од татко му Темелко од Првата светска војна.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Фан Ноли успеа да се здобие со довербата на американскиот претседател Вудро Вилсон, и да го добие неговиот, односно гласот на САД, Албанија по Првата светска војна и Мировната конференција, да не биде распарчена туку да остане во границите од 1912 година.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
„Е па – види сега. Едо Бранов од Монастири всушност е дете на бегалец од Грција во Кралството Југославија по Првата светска војна.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„... Татко му на Еда Бранов од Битола, Ничо Бранов, беше бегалец од Грција, овие од Првата светска бојна, родум од селото Буф, во грчкиот дел на Преспа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Со Балканските војни од 1912-1913 година, и Првата светска војна од 1914-1918 година, беше ставен крај на заедничкиот општествено-политички живот на македонскиот народ во рамките на една држава, Османлиското царство.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Со Букурешкиот мир од 10 август 1913 година, Македонија и македонскиот народ беа поделени на три, односно четири дела, меѓу Бугарија, Грција и Србија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Сето тоа е уништено во текот на првата светска војна, но веднаш потоа обновено.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Во периодот од првата половина на дваесетиот век, пред самиот почеток на првата светска војна Вардарска Македонија беше потпаднала под српската чизма и сите мораа да ги сменат презимињата од македонски во српски префикс- на пример од Николовски во Николиќ, Димоски во Димовиќ.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Во хрониките што се чуваат во библиотеката на неговата синагога, во долгите ноќи откако беше поставен за нејзин рабин, Елеазар бен Цви читаше дека по завршетокот на Првата светска војна во 1918 година, двата балкански града им припаѓаат на две различни држави: Салоник на Грција, а Битола на новата држава Југославија.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ларионов ја напушти Русија 1915. година, но никогаш подоцна не ја достигна луцидноста на својата предвоена фаза. Margina #21 [1995] | okno.mk 107 Многу често на групните изложби пред првата светска војна во кои учествуваше и Василиј Кандински, се појавувале детски ликовни творби за чие што поставување инсистираше токму тој.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Истовремено, Кандински правеше попатни промени на самите детски цртежи давајќи им уште поизразена детски наивна појавност, за потоа да ги анализира генералните карактеристики на детската творба кои го изнудуваат оној впечаток на „нешто недолжно, безопасно, искрено”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Неговата амбиваленција е видлива во контрадикторноста меѓу даде­ните изјави и активностите што ги реализираше.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
На пример, се ширеа гласини за неговата помош во организирањето на „salon Margina #21 [1995] | okno.mk 105 des enfants”, изложба на детска уметност одржана во Париз непосредно пред првата светска војна.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Всушност дваесетина години по нејзиното формирање, по Првата светска војна завршена со Версајскиот мир во Париз, странскиот капитал ги фиксираше симболите на моќта во новото време во новата држава Југославија.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Нерешителен да го стори пресудниот чекор во едната или другата насока, првиот пат да ја прифати „отоманската врска” која му се нудеше преку неговиот славен вујко Фетхи-беј Окијар, а вториот пат, да ја прифати „француската врска”, преку францускиот генерал Едуард Огист Мортие, командантот на окупираната зона на Поградец, за време на Првата светска војна, Татко засекогаш си оста­на во „балканскиот лавиринт”, како што и самиот рече во една пригода.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Французите го зазедоа Поградец за време на Првата светска војна, во есента на 1917 година, откако ја формираа, во Корча, Француско-албанската Република, се разбира, поттикнати од своите стратегиски цели.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)