руски (прид.) - народен (прид.)

Руската народна приказна одигра голема улога во развитокот на креативните способности кај класичните мајстори на руската проза - Толстој, Достоевски, Лесков, Островски.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
За Хармс и за „обериутите” тешко може да се зборува вон контекстот на руската литература: „обериутите” се последната авангардна група (по многу нешта блиска до европскиот дадаизам и надреализам) чие што „сфаќање на светот” стои на линијата што започнува со Козма Прутков, рускиот народен театар, Гогољ, а се продолжува на Хлебников, Кручоних, односно Туфанов, на сликарите Малевич, Филонов, Соколов, на заумникот и режисерот И. Терентјев и на многу други.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)