свеж (прид.) - воздух (имн.)

Најпосле Вадим и Ирина излегоа да прошетаат.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- „Треба да се вдише свеж воздух - тоа е најдобар лек“ - ги слушна старецот зборовите на Вадим.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Морето беше мирно и од него доаѓаше свеж воздух.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Спикерот говореше дека Македонија е земја на туризам и дека на ова убаво катче од земјата има многу свеж воздух, жешко сонце и гостољубивост.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Татко побара малку да се прошета на свеж воздух, низ градот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Кога излезе од вакафот, почувствува дека бран од остриот свеж воздух му ги исполнува градите, а од устата не престануваше да јаисплукува насобраната прав од сиџилите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Една од илустрациите во книгата прикажува необичен изум, чија смисла е да пропушта свеж воздух во рудниците во кои се наоѓаат и од кои се вадат металите.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Кога се разбуди и кога излезе да земе малку свеж воздух, Џивџик ја догледа пораката.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
По третата или по четвртата песна Даниел ѝ шепна на својата невеста, „Сакаш ли малку да излеземе надвор на свеж воздух.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
За службениците ручекот можеби беше можност да излезат од канцеларијата, да излезат надвор за да дишат свеж воздух, да разменат шеги и озборувања додека седат на маса со други луѓе.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ритамот на ресторанските оркестри на далечните отворени тераси го полнеше свежиот воздух на градот, разбуден по целодневниот дремеж на жешкиот ден.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Бргу струјка свеж воздух, удира во носниците на Арсо.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
За кратко време свежиот воздух го повраќа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Но Трајан не сакаше да мине тоа така глуво, туку зеде свирки и тапани, ги собра роднините и пријателите, и кога ја донесе дома, направи свадба: се тресеше куќата, се кршеа прозорците, се вадеа вратите за да влезе свеж воздух.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Токму во тој миг автобусот ја отвори вратата, а свежиот воздух му го поврати загубениот здив.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Истата таа вечер, кога се угаси светлината и кога Бути потона во мрак, причека малку семејството да си легне, внимателно го отвори прозорецот за да влезе свеж воздух и виде дека прозорецот отспротива сè уште беше отворен и дека малку подоцна (во темнината целиот се тресеше од возбуда) на тој прозорец се налакти жената, можеби од љубопитност да го види оној за кој ѝ зборуваа мајката и ќерката Нини.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во мракот одвај можеа да ги забележат своите лица.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не е точно тоа дека имињата на Маргарита или Ана дојдоа подоцна или дека сега тоа е начин да ги разликувам во пишувањето, таквите нешта веднаш стануваат одлучени со самата игра, сакам да кажам дека одблесокот врз стаклото никако не можеше да се вика Ана, како што ни Маргарита не можеше да биде името на девојката што седеше наспроти мене не гледајќи ме, со погледот на црните очи загубен во тагата на тој интеррегнум каде што се чини како сите да ја консултираат зоната на визијата која не е онаа што нѐ опкружува, исклучувајќи ги децата кои гледаат право и сосредоточено сѐ до денот кога и нив ќе ги научат да се сместуваат по меѓупросторите, да гледаат а да не видат, со она пристојно незнаење својствено за секој близок привид, секој опиплив допир, при што секој е улежан во своето меурче, класифициран помеѓу загради, додека ја чува постојаноста и најмалите количества од свеж воздух помеѓу туѓите колена и лактови, затскривајќи се зад „Франс-соарот“ или џебните книги иако скоро секогаш е како сега со Ана, скоро секогаш се некои очи што се сместуваат во процепите од она што навистина може да се гледа, што се сместуваат на она неутрално и делумно тапо растојание што се протега од моето лице до лицето на човекот сосредоточен на својот „Фигаро“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Го отвораше прозорецот и лакомо дишеше од свежиот воздух чувствувајќи му ја неговата исцелителна моќ; и отпивајќи повремено од шишето вода што ја наполна од крајпатните извори каде што автобусот запираше, чувствуваше како му предава некоја чудесна сила, како го исполнува со енергија.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Прозорецот беше широко отворен и имав можност да се насладувам на свежиот воздух со мирис на бадемов цут.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Прозорецот на канцеларијата беше широко отворен и имав можност да се насладувам на свежиот воздух со мирис на бадемов цут.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Го гледаше одразот на куќата и крошната од јаболкницата во водата, небото со облаците и тонеше со погледот надолу и замислено дишеше од свежиот воздух исполнет со озон кој му се лепеше по непцата од устата како лут алкохол и се закрепнуваше од ноќешната непроспаност.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Сакав да се одморам по отприлика триесет години занимавање со сето тоа.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Мене читањето на Ла Рошфуко и Монтењ секогаш ми е како здив од свеж воздух; дали и со Вас е така?  Зошто неодамна ја напуштивте вашата клиника во Лондон?  Во секој случај бев истрошен и преморен.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Полковниците подолго време останаа на чардакот дишејќи свеж воздух.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Зошто настојуваат да ми го украдат понеделникот?“, се прашуваше М. Ѓурев, свиткан долу во аголот на самицата, каде што се довлечка верувајќи дека тоа е единственото место до кое дотекува толку нужната шурка свеж воздух.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Фучење: тој скокна; крилјата го голтаа и го милуваа свежиот воздух.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Поради свежиот воздух. И разгледувам наоколу.”
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Трчаа меѓу дрвјата, лизгајќи се и паѓајќи, се туркаа едно со друго, си играа криенка, но повеќето подмижуваа кон сонцето сѐ додека солзи не им потекуваа низ образите, ги испружаа рацете кон таа златна боја и неверојатното синило, вдишувајќи го свежиот воздух и без здив ја наслушнуваа тишината што се протегаше околу нив, како прекрасно море без звуци и движења.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тесно се припиваше како ракавица на долга, кревка шепа, и мирисаше на студеникав, свеж воздух, метал и вселена. Мирисаше и на оган и на време.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Мислиш дека излегол човекот по потребата, на свеж воздух, на цигара...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога во ровот завладеа црнина - таа се осмели да се исправи и виде како од своите дувла излегуваа момчињата и девојките и опиени од свежиот воздух легнуваа на земјата изорана од гранати.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
СИТЕ НИЕ САКАМЕ да излеземе во природа, да најдеме; негде свежо, чисто изворче, чисто зелено полјанче, пријатна сенка, па да се одмориме, да се надишеме свеж воздух, да се наслушаме милозвучни птичји песни, да се нагледаме убавини.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Сепак наметлив впечаток му направија нејзините подиспрчени усни, собрани така што ти се чини секој момент лакомо вовлекува во градите свеж воздух.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Но се сети дека е пролет и дека треба да му се радува на сонцето и свежиот воздух, па ги рашири крилата и летна уште повисоко.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)