свој (прид.) - внатрешност (имн.)

Според сфаќањето на Штраус и Момзен, човекот е заробеник на своето потекло, а неговата самобитност е проста илузија: дури и во најскриените ќошиња на својата внатрешност тој е проникнат од историјата што ја наследил, од јазикот со којшто зборува, од општеството што го породило.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Земјата се раскинува во својата внатрешност.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тој мора да стори нешто, мора да досегне до својата внатрешност и да го откорне плевелот што го задушуваше.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)