свој (прид.) - лага (имн.)

Во една моја книга, во повеста „Испит“ на неколку страници јас опишувам една своја лага.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Ѓорѓе проба да калеми нов калем на својата лага, но таа го прекина неговото пелтечење со веќе подготвен одговор.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ајде, потсетете се и вие, добри мои, на некои свои лаги, па проценете дали ви било потребно да лажете и што се добива со тоа.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Тој бараше помош за својата лага, бараше само едно мало олуче, по кое ќе потече таа; а сега се потеше, кога и тоа мало олуче, што го издлаби, оној сакаше да му го одврати.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)