свој (прид.) - личен (прид.)

Божиновски е задоволен од пресудите, бидејќи ги има добиено сите надомести со камати, па дури ја оствари и можноста за повисока пензија.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Одејќи по својот личен пример, тој правилно заклучува дека работниците треба сами да се информираат за своите права, а не да чекаат работодавачот да им ги каже истите. 268
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Досега, по сите тужби има над 60.000 МКД (околу 1.000 ЕУР) за судски трошоци – кои по добиените пресуди, за среќа, си ги има повратено. ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Мора нешто да се стори, за подобрување на состојбите. –упорно сакав да наметнам разговор за иницијативи за промени, но не ми успеваше, секој беше навлезен во својата лична приказна...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Веднаш по враќањето на кралот од дестгодишниот егзил, Цви силно го поддржа и така ја обезбеди неговата милост, неговото внимание, неговото пријателство, конечно и неговото влијание во својата лична, а се рабира и во полза на нашата духовна заедница.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Маж ѝ, па и таа, го пленија монархот кој беше германски воспитаник.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Секој мора да ја преземе одговорноста за својот личен живот. Ова е Балкан, мил мој.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Можеби треба секој посебно да си препише духовна диета, се разбира доколку во склоп на своите морални критеруми, е способен да си го дијагностицира проблемот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Само тие жени беа доволно храбри искуството на својата лична човечка слабост да го артикулираат во кохерентна приказна за себе и за своето време, која стана неизоставен дел од колективното искуство на целото чилеанско општество.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
А најзгодно му беше Градешница каде имаше и свои лични пријатели како Гулета и Гуцето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
3. Откако се тргна и Толе со своите другари од позицијата во гробиштата и се разбегаа востаниците, јузбашијата и мудурот наредија да се блокира селото и сите селани да се дотераат пред конакот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Игра на судбината ли е, што ли е, ама на еден поет навистина му прилега да се роди баш во Улицата на стариот цвеќар, како што и на улицата и личи да си има свој личен поет, вардач на нејзините тајни и ишкач на заборавот.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Речиси во секоја слика којашто е носител на некоја од “општите теми”, подтекстот е личен.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Како и во филмовите, и во сликите Џарман користи фрагменти од својата лична митологија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Како и во филмовите, Џарман ја импровизира сликата, работи без “сценарио”, го бележи процесот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој вистински боледуваше, како да изгубил најмили, тој оваа планинска несреќа ја доживуваше како своја лична несреќа.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Се преправаш дека те збунува болката поради божемната отсутност на насмевката на мајка ти; дека те измачува недофатливоста на нејзините зборови и тоа сега, додека упорно настојуваш да го допреш со својата помисла ликот на таткото.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Лажго кој не е во состојба да ја прикрие дури ни својата лична отсутност туку глуми дека е овде.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Имаше прекрасна и широка душа, живееше за другите, а ги потиснуваше своите лични потреби за да може да им служи на другите.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Стојан Христов ја раскажува својата лична приказна со едноставност и интима, со понизност и со висока моќ на памтење, со исклучителна особеност и трогателност, нешта кои што на оваа книга ѝ даваат посебно значење и ѝ обезбедуваат високо место во современата автобиографија.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Како резултат на ова, терапевтот е во состојба да ги деконструира одговорите (вклучувајќи ги прашањата, коментарите, мислите), сместувајќи ги во контекст на своите лични искуства, имагинација и внатрешни состојби.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Терапевтите можат да ја доведат во прашање идејата дека поседуваат објективен и непристрасен опис на реалноста, и да ја поткопаат можноста дека индивидуата ќе биде подложена на наметнување на идеи, со поттикнување на клиентите да ги интервјуираат во врска со интервјуто.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Таа исто така љубезно ги позајми делата од својата лична колекција, почнувајќи со трите коњчиња-играчки што Дишан ги изработил од сечени картони и ги исликал уште како дете.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Изложбата во Палацо Граси не ќе беше можна без потполната соработка на мадам Дишан, која се заинтересира и во последен момент издејствува позајмици на некои од најважните експонати на оваа изложба.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Значи, кога геј-мажите присвојуваат негеј-културни облици и ја изнесуваат настраноста што ја наоѓаат во нив, тие бегаат од својата лична настраност кон една поголема, универзална, нестигматизирачка настраност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Така тие остануваат трајни приврзаници на долгата змија, на злото, водејќи ја со себе вечната битка со освојување на својата лична среќа, битка преку која убиецот талка по трагата на загубените соништа.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Ние не го разбиравме Делчев, кој го определуваше народното масовно востание како единствено решение во борбата против ропството, и, наместо да го поврземе нашето дело и да го потчиниме на очекуваното востание, заживеавме со илузијата да го изместиме, и сами, со својот личен хероизам, да ја разрешиме задачата што само народното востание може да ја разреши.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Давајќи една општа карактеристика за ЦК на чело со Гарванов, П.Шатев, меѓу другото, во основа правилно констатира: “Членовите на новиот Централен комитет немаа искуство (што го имале старите членови д-р Татарчев, П.Тошев, Хаџиниколов, Христо Матов, уапсени 1901 година) и не беа така дејателни; тие беа, главно, учители и трговци кои пред сѐ си ја гледаа својата лична работа, а раководството на Револуционерната организација за нив претставуваше нешто дополнително, второстепено.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тоа е долгот кон народните интереси, за што членот од народноста добива заштита на своите лични интереси таму, каде што не се доста само неговите сили.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се знае оти сите тие господиновци си ги имаат најгоре од сѐ своите лични интереси.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Работење со Овој конверзациски домен им овозможува на учесниците во терапијата отворено да ги соопштат своите лични искуства во врска со проблемот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
И јас продолжувам, ја објаснувам историјата на Југославија, патем ја објаснувам и својата лична историја, ги извлекувам од правот бабите и дедовците, кои не ме засегаат, но си мислам, можеби за неа, мојот shrink, тоа е важно, на глас се сеќавам на сопственото детство, ништо не пропуштам, ни пионерската марама, ни работните акции, ни Титовата штафета...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Но, тоа и не ѝ беше многу важно на младата девојка од богатото битолско семејство, која имаше доволно свои лични преокупации и проблеми.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Опсесијата да ја совлада историјата во Картагина, во која се вкрстувале императори и цивилизации, имаше добиено грандиозни димензии, кои не беа далеку од владетелската гротеска.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Создавајќи ја својата лична епопеја тој ги извиши бистите на легендарните личности на историјата на Тунис: првин на Ханибал, картагинскиот генерал (247-183 пред н. е.), Југурта, кралот на Нумидија, непријател на Римјаните (160-104 пред н. е), Ибн Калдун, познатиот арапски филозоф и социолог, како и на Свети Августин, африкански свештеник (354-430).
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но Татко беше помалку поттикнат од етимолошкото потекло на зборот или од неговите слични облици во балканските јазици, отколку од својата лична кадиска диплома, чија валидност мораше да ја докажува во режимите низ кои мина: на Република Турција, на монархија Албанија, и на социјалистичка Југославија...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Луѓето коишто можат да бидат горди на своите лични достигнувања, ќе бидат попаметни и посамостојни и побрзо ќе се спротистават на авторитетот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тоа само ќе ја вознемири, особено поради тоа што таа кон оваа приказна се однесува како кон своја лична работа.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Сепак, сѐ уште во мислите на научникот не се беше скинала жичката на задоволството од сѐ она што го сметаше за свој личен придонес во осветлувањето на темата за сенките.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А притоа немате право да помислите дека нејзиното однесување е со предумисла, и дека таа како и другите вешти жени само ја користи ситуацијата за да го истакне својот личен пример.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А исто така речиси бев сигурен дека скокот на Јана од коленото на Непознатиот Катерина го оценува како свој личен успех.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Само во едно не беше упатена Катерина. Таа ни не сонуваше дека од зад вратата ја следи моето будно око.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Значи сè се одвивало како во добро смислена приказна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Затоа го прифатив неговото објаснување како своја лична болка.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Во кон­фликтот меѓу единката и институцијата, единката мора да се подреди, да се одрекне од својата лична самостојност и да го пронајде своето место во општествениот организам, кому му припаѓа и кој ја дава смислата на нејзиното постоење - најголемата вредност е онаа, кон која чувствуваме припадност (belonging).
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Со тоа модерното општество го продолжува тоа чувство на зависност до возрасното доба, се појавува кај луѓето кои во други околности би морале секако да ги ограничат своите слободи во своите лични области - ограничувања што се иманентни на самата човекова положба - со развивањето на своите раководни и деловни компетенции, со развивањето на скалесто поставените нарцистички состојби.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но, ова е бесмислено. Секој мора да ја презема одговорноста за својот личен живот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Како најголем уметник на ѕидот на вечноста ги насликав сликите на судбината, на светото место си подигнав сопствен олтар, мое светилиште.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Суптилни креации кои ги поттикнуваат луѓето да проникнат во своите лични и најдлабоки емоции на себеспознавање и будење без страв да ја покажат љубовта, почитта што ја чувствуваат за себе и за светот околу себе.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тој ја беше засакал оваа книга и испрати своја лична препорака до својот издавач Грасе.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во рамките на пленумот одржа одделно советување на кое ги изнесе своите лични воени предлози: - До пролетта на 1948 година Демократската армија на Грција да ја достигне бројката од шеесет илјади борци.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Маркос во својата лична архива се уште чува исечок од весникот „Махи“.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
НИЕ, ДРАГИ МОИ, не можеме да се пофалиме дека добро си ги чуваме своите лични работи како што се: облеката, чевлите, книгите и ред други предмети што ни служат за лична употреба.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Па, како во својот личен израз најдовте начин да го избегнете добриот или лошиот вкус?
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Оние, што би сакале подолго да размислуваат за оваа паралела, ги упатуваме на делото на Hock посветено на маниризмот, Die Welt as Labyrinth, на француски преведено под малку воздржан наслов Лавиринтот на фантастичната уметност. (7) Ќе додадеме, за да му вметнеме одредена вредност на споредувањето кое овде ќе се обидеме да го спроведеме, дека откривањето на вистинскиот лик на Leonardo da Vinci не случајно се одвиваше кон крајот на минатиот век, токму во годините кога Marcel Duchamp го бараше својот личен пат, по кој наскоро и тргна.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)