свој (прид.) - најдобар (прид.)

— Поризливо е детето, затоа му се бендиса, — одговараа другите четници и не му даваа особено значение на тие блиски нивни врски. * Не помина ни месец од вракањето на Шаќира и Ѓура во Толевата чета, Шаќир доби писмо од Петрета Ацев во кое му пишуваше да го замоли војводата Толета да се стави со него, како знае, овие дни и да поведе еден од своите најдобри другари.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Шо мислиш, шо работа ќе биде, та без мене шо не може да се сврше? — го запраша Толе Шаќира, а во себе си помисли.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во литературната историја се познати многу писатели кои своите најдобри дела ги создаваат во состојби на изменета свест, кога се губи јасната граница меѓу здравјето и болеста.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Возбуден, со дневникот под мишка, брза до својот најдобар пријател Боби.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Згора на тоа во таа глупава војна би ја загубила својата најдобра другарка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Еднаш се степа и со својот најдобар другар Којо Пипиле заради неа.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Всушност, кога Јан Ван Ајк би сликал и со урина и измет, резултатите би биле исто така генијални, но паметниот Јан ван Ајк и брат му Хјуберт ги користеле своите најдобри можности - и гледај ги тие фантастични ремек дела во кои ингениозноста на шармот се натпреварува со генијалната длабочина на идејниот контекст на тие умови...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Нему, пак, му пречеше инаетливоста на мојата аналитично немтуреста природа: и во најочајните мигови да е секогаш во својата најдобра форма.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Во прво време мислев, „Добро ова е само фаза низ која минуваат и, но добро ако ова сега го работат, што ќе работат за неколку години?” - не сфаќајќи дека тие беа во своите најдобри години.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Отсекогаш сум сакал да допрам до што поширока публика.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Или, зарем ако немало ништо, ќе ме прегрнеше тогаш, во фискултурната сала, под разбојот (макар и од бес да ме прегрнала); зарем ќе се согласеше да стоиме така пред сите, пред целиот клас, два долги мига, бескрајни секунди, лице во лице (носевите речиси ни се допираа); и зарем ќе ѝ речеше на својата најдобра другарка (која беше, за среќа и моја другарка, и како што бидува обично во тие младешки години – беше поштар меѓу нас двајцата), зарем, значи ќе ѝ речеше дека песната од први клас сѐ уште ја чува, и дека не прочитала ништо поубаво до сега од таа песна, ама дека не може да се согласи дека девојката опишана во песната е таа, оти таа, Луција, е лоша, грда, недостојна за таа песна; и зарем ќе ѝ речеше на таа девојка дека ја загрижува тоа што од првиот ден во првиот клас веќе не сум ѝ напишал песна, и дека не знае зошто е тоа така?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Беше скромен и карактерен. Ѝ посака на својата најдобра другарка успешен брак, среќа...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во својата најдобра варијанта, оваа етика се противи на секој облик на хиерархија што може да ти текне да го донесеш со себе.203 Поентите на Керон и на Ворнер за антихиерархиските, комунитарни склоности на машката геј-култура потсетуваат на гледиштата на раниот француски геј-либерационист Ги Окенгем, кој тврдеше дека машката хомосексуалност ја имплицира новата можност за „хоризонтални“ општествени односи, наместо „вертикалните“ што се промовираат од страна на хетеросексуалната репродукција и сродност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„И тоа мое заминување од Штип, ќе го сторам“, рекла Сузи, „со Црвенокосиот“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Еднаш, пред некоја своја најдобра пријателка, заборавив како се викаше, истата таа девојка од куплерајот, (Розе ли, Сузи ли, татко ти никогаш не паметеше имиња), божем изјавила дека постои можност да го напушти ова штипско буниште сместено дури во грдото Горно Маало.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Оваа стратегија на моделирање понекогаш се изразува со фразата: Светот е свој најдобар модел. (...) До сега би требало да е јасно што е мојата основна идеја.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Најпосле, ги загуби и своите најдобри пријатели, од неразбирливи и нејасни причини.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сите најважни издавачи на Борхес беа тука: Диего Идалго од Алијанса, Клод Галимар, кој ја придружуваше Марија, Франко Марија Ричи, за кого Борхес ја уредуваше серијата “Вавилонска библиотека”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Имаше неколку званични делегации од Шпанија и Аргентина, неколку локални академици, шепа Аргентинци што живеат во Швајцарија, и десетици новинари, фотографи и сниматели кои го демнеа секое парченце од вест. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 220
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сето тоа во некоја рака се покажа на неговиот погреб.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)