свој (прид.) - убав (прид.)

На својата убава џамија, според едно вакафнаме и според записите на другите задужбини што ги изградил во Скопје, Јахја-паша ѝ го завештал сиот недвижен имот што го поседувал во Румелија, особено во Скопје и во Софија.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Расплетувајќи долги коси, врз нив тури пепел: го презре својот убав лик.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Патем се чувствувам како некаков женски Дон Кихот кој сѐ уште е засегнат за својата Убава Книжевност, во време кога таа го менува својот лик, кога нештата се мерат со етикети, а не со содржина, во време кога и Литературата ја прекриваат со имињата на нејзините произведувачи. Armani, Eco, Toshiba...
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Пражани се горделиви на својот убав и невообичаен град.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А тоа сиротото плачело и мака му било што така лекомислено си го изгубило своето убаво опавче.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Ја бакна и прегрна сопругата означувајќи го врвот на своето убаво расположение.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Според нејзиното сеќавање тоа се случуваше за прв пат откако се врати од Голи Оток.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Хотелот плени со својата убава и различна архитектура од другите видни градби во градот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Браво: Ритон, чувај ја својата убава муцка, остани така убав. Убав до крај.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Зарем не знаете? – Ме погледа со своите убави темни очи – Кутриот тој. Загина минатиот месец.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Попусто е човек да му се опира на тоа што станува и што треба да стане и да ја бара чистотата на својот убав сон во средствата на остварувањето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тие веќе беа долу, кај своите убави колиби, изградени среде раскошно зеленило од сливи, јаболкници, јасики и други родни и шумски дрвја.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Но не му беше судено да ја јаде својата убава вечера.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кротка се напи две-три голтки вода, па ја крена својата убава глава душкајќи го здивот на сенчестата корија.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Девојчето си нижеше во некаква песничка свои зборови, го изразуваше своето убаво расположение.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кога ги виде, тој многу се израдува и ги покани во својата убава куќа што беше само на еден кат, зашто луѓето ваму не живееја во големокатници како во центарот.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Па кога едно дете ќе ги сфати овие нешта, како што ги сфати и Зоки Поки, тогаш за него е најголема среќа кога тие тато и мама ќе го сакаат и него, и ќе го примат во својата убава заедница, чувајќи го како најскапото што го имаат.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
„Сојузничките армии, ѝ велел младиот хирург на својата убава Клементина, во Солун донесоа војници од своите колонии, од сите континенти, овде имаа претставници од дваесетина народи”.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Добра ноќ! - си рекоа децата едно на друго и почнаа да го сучат својот убав, свилен детски сон.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)