Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

На ова, повторно добива усмен одговор дека „координаторот во секој момент можел да му даде отказ“, на што К.П. одговори дека за ова ќе се видат на суд.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Имено, се работи за следното: со изговор дека, доколку се окрупни понудата би се добила повисока цена при продажбата на акциите, директорот ги повикува вработените кои имаат акции да потпишат групно полномошно.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ова полномошно подоцна е дополнето со зборовите дека „работниците, сопственици на акции, му ги поклонуваат, односно предаваат на владение своите акции на директорот“ – што, пак, претставува класичен пример на измама, како „кривично дело против имотот“, а која допрва треба судски да се разреши.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

И покрај тоа што сѐ уште не ги добил своите средства, нашиот соговорник е сигурен во тоа дека нивните побарувања ќе бидат подмирени – а, како што вели, „каматата си тече“, па кој и да ја преземе компанијата ќе мора да ги плати нивните побарувања.6 Тој е свесен и дека допрва им останува доста борба, но дека ќе истраат и ќе ги остварат своите работнички права. 1. Интервјуто го водеше Горан Секулоски, на 11.III.2011, во Велес.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во тој момент ги немаше контактирано 118 подрачните трудови инспектори, кои можеа парично да го санк- ционираат ова самоволие на работодавачот, бидејќи воопшто не беше сигурен во нивното ефективно влијание.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Не сум сигурен во овие гласови, немав време да ги проверувам, но луѓево се вознемирени.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Бевме многу жедни и во еден момент мајка ми толку сигурна во себе, дури и горделива, рече -ајде со мене да го најдеме бифето!

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Никој не може да биде сигурен во тоа дека стварно ќе умре.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Но сепак Едмондс не бил сигурен во намерите на единиците на НОВ и ПО на Македонија на територијата на Грција т.е. во делот на Македонија под Грција.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Таа мора да го стори ова не само поради тоа што сето она кое желбата сакаше да го оттргне од говорната игра одново се враќа во неа, туку и поради тоа што истовремено, и самиот говор се наоѓа загрозен во својот живот, изгубен, отсечен, поради тоа што повеќе нема граници, препуштен на сопствената конечност во истиот миг во кој изгледаше дека неговите граници се бришат, во истиот миг во кој престанува да биде сигурен во себе, опфатен и ограден од страна на бесконечното означено, кое изгледаше дека го надминува. 50 Margina #11-12 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Не дека зборот “писмо” престанува да го означува означителот на означителот; тоа во една чудна светлина покажува дека “означителот на означителот” престанува да го дефинира акциденталното удвојување и секундарноста лишена од нејзините права.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Но, не бев многу сигурен во тоа што си го реков зашто годините ми се тука, притисокот сериозно ми шета, срцето ми прескока, брзо се заморувам од што ми се сечат нозете.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Исо, пак, вешт, силен и сигурен во својата победа, се вртеше околу него, плескаше со рацете, со еден збор тераше подбишега со Лазора.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Борбата сѐ повеќе се разгоруваше и колку повеќе се разгоруваше толку повеќе се оддолжуваше.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

"Повеќемина ми рекоа дека во последниве дваесетина години Таша воопшто не се изменила", и објаснив на Огнена Гулева за да не се јадосува прекумерно.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Не бев сигурен во каков лов се упатил мојот декоратер. –За Криви Дол имам слушнато.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се обидов со нејзиниот час и да се пошегувам.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А и не сум сигурна во спомените луѓето дали растат, или се смалуваат".

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А тој, Маџунката, се ми се чини дека си го сонил – прашувам јас? - Навистина постои.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

За да го сведам на вистинска мера значењето на нејзиниот збор „часот“ и реков дека не треба толку да е сигурна во своите пресметки во врска со пристигањето на некаков си час.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ѝ одобриле бањски третман додека да ѝ порастело малото ѓаволче во мешето.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А лично ми ја донесе приказната за ќерката на генералот Канчевски.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Гледаш колку е лековерна: лекари па лекари! Толку е сигурна во нивната секреција!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Па дури и тогаш не може целосно да биде сигурен во неа.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Човек како Бил Девит, бавен и смирен, сигурен во себе и во својата вештина, за Даниел значеше плоден и добро реализиран живот.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Но, проблемот со ваквите буквални толкувања е тоа што бидејќи изгледаат толку зналски, толку сигурни во врска со она што ѝ е битно на машката геј-култура во иконичниот лик на Џоан Крафорд (било да е тоа бучовскиот настап, било да е тоа хиперженствената изведба), таквите толкувања набрзина ги затвораат интерпретациските нешта што се пред нас, претендирајќи на поцелосно сфаќање на односот на машката геј-култура кон женственоста отколку што можат да доловат.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Оваа буквализирачка склоност се повторува во објаснувањата што ја нагласуваат мажественоста на Џоан Крафорд – само види ги тие потполнки! – или што ги третираат неа и Феј Данавеј во Најмила мамичке како дрег-кралици, небаре е доволно само со такви размисли да се објасни зошто таа го фасцинира машкиот геј-свет.296 Сигурно, никому не може да му избегаат бучовските театралности во изведбата на Џоан Крафорд во Џони Гитарата, ниту има такви што ќе одречат дека Најмила мамичке почива врз зловесните задоволства на женското подражавање (макар и да било тоа само подражавањето на Џоан Крафорд од Феј Данавеј).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Исто како што, во случајот со бродвејскиот мјузикл, нема да ја оствариш геј-желбата ако на сцената ставиш геј-мажи и прикази на машкиот геј-живот, така и во овој случај тешко дека ќе ја одгатнеш тајната зошто Милдред Пирс и Џоан Крафорд им се привлечни на геј-мажите ако ги толкуваш како дублерки на геј-маж.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Толку сигурен во силното дејство на својот исказ, знаеше дека тоа кај Еразмо ќе побуди интерес за прашања.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

-Да – одговори Еразмо, сигурен во точноста на својот одговор.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Дали си сигурна во твојата љубов“?

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Но бев и сигурна во едно.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Јас ја спомнав и сестра ми Ана, која веднаш по мажењето замина за Америка; ги спомнав и моите браќа, Зигмунд и Александар.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Рече дека е среќна што барем ќерките, заради татковата крв, се сигурни во Прага.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Во оваа студена снежна дивина, во темните шумски патеки по кои му одеа чизмите, тој сега стана сосема сигурен во една работа – беше сам.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Секогаш подмолниот Арсо Арнаутче доаѓал на прсти и бил без оние извалкани крпи врз окото, сега со некаква бела превивка што можела да претставува повеќе контички украс отколку заштита на рана од јатаган.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Се исправил во чиста кошула без една јама, не толку возбуден колку сигурен во машката намера; нечујно ѝ пришол како да не ја допирал земјата со опинците - Фиданка Кукникова не го забележала зашто и со воздишки и со мисли била свртена кон трепетливите далечини.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

ИВАН: Кога би можеле да бидеме сигурни во него!?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Не постоеше причина сега да не биде сигурен во неа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

И сега тој дури не беше сигурен во тоа дали навистина сака да го избрка него.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Најпосле, секогаш бил сигурен во својата рака, кога имаше со себе една таква пушка и едно место, од каде што можеше да се дофрли на секој срт.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Беше сигурен во тоа и само таа сигурност го задржа да не ја земе за цевката, таа своја долга пушка, и да не ја тресне од стеблото до себе така, за да ја раздроби на сите нејзини ситни делчиња, од кои беше составена.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Од она надвор тој знаеше што може да очекува, но тој воопшто не можеше да биде сигурен во она, што можеше да се случи тука, крај него, во собичката.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Знаеше дека можеш да си сигурен во некого дека е кукавица, но дека е многу незгодно набргу со свои очи да го видиш; а и тој да е свесен за тоа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Беше сигурен во себеси. Арсо требаше да најде некаков излез.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Сѐ што се случува во селото: добро или лошо, се случува на него: преку него врват и свадби и свадбари, и погреби и музики, и арамии и војски, по него во селото доаѓа една власт а си заминува друга, по него се испраќаат и пречекуваат луѓето за војници, печалбарите по светот; на него седнуваат старци и старици да се топлат на сонцето, на него везилките од селото се собираат да везат и пеат; на него се читаат наредбите на власта, по него се тркалаат бочви за да киснат во езерото; крај него се садат муренкови стебла за сенки; на него говедарот го собира добитокот за пасење; којшто ќе дојде од градот или околните места да купува и продава, на него купува и продава; тесните сокаци: одат кај ќе им текне; се кршат, се извиваат, се провираат меѓу куќите, кружат и пак одново се враќаат и излегуваат на широкиот пат крај езерото; по отпадоците што се фрлаат на нив, се знае која куќа што готви за јадење која што заклала; која бара заскитан добиток или деца, во која се веселат, а во која водат војна; по тие сокачиња, ако си невнимателен, можеш да се чукнеш во столче, во синија, во каца, во кош, во тезгере, да се слизнеш на лушпа од тиква, од лубеница, од лепешка; да цапнеш во бразда што одненадеж ти излегла, да се сретнеш со натоварено добиче со кое не ќе можеш да се разминеш; да ти лавне одненадеж од некоја порта куче, да те запраша некој кој си и кај одиш, да те викне некој што започнал сам во дворот да пие; низ нив и зиме и лете струјка ветер од езерото и шишти како низ тутурка, како низ оџак; галеб кога ќе се најде во нив, креска како да се загубил; боите на куќите: сината: луѓе вљубени во езерото, во мирнотијата, во спокојот; мудри, темелити, неизбрзливи во ништо, сигурни во она што го прават и говорат, верни на она што го преземаат или ќе го наумат; добри, предобри, душицата како на дланка да им се гледа; засакаат ли нешто - се врзуваат за него трајно и за век, како што се врзуваат земјата и историјата; зелената: скитници; непостојани во сѐ: во потфатите, во работата, во мислите, во духот, во зборот; она што го започнале денеска да го кажуваат, ќе го завршат вечер, утре, или никогаш; не држат многу за ред, за збор: зборуваат за работи што не им се доволно јасни, одговараат на прашања пред убаво да размислат, решаваат пред да бидат наполно сигурни; слобода и ширина имаат во сè; жените со рулче на раце или на босици седат на прагот; децата им мочаат кај им е ќеф, седат на прагот или скитаат по сокаци; очите им играат како во масло.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Невешта стратегија, ништо повеќе. Знам, колку и да се сигурни во методите: со нешто го трујат воздухот.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Беше сигурен во она што од поодамна го знаеше, дека сѐ уште е во далечната Америка.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Да бидам потполно сигурна во себе ќе мора утре да посетам и гинеколог. И тоа без никакво одложување“.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Но, и покрај сето тоа не беше сосема сигурна во крајниот исход.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Беше сигурна во своите магии. Но, не успеа во тоа.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

И покрај начинот на настапот на Ружа, Рада сѐ уште не беше сигурна во алузијата на свекрвата но, сепак, ја јадеше црвот на сомнежот.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Сега не знам. Вистински не сум сигурна во себе.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Толку беше сигурна во својата победа, што можеше да го бира начинот и времето за пресудата.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Беше сигурна во едно, иако му дозволи да ја бакне нејзините чувства сѐ уште не беа до крај јасни.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Беше сигурен во ефектот на бакнежот од пред неколку дена.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Не биди сигурен во тоа! Обично сакам да газам по негазени патеки, кои другите тешко би можеле да ги следат.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ги затвори очите во целосното сраснување, избегнувајќи ги надворешните впечатоци, самрачната светлина; одненадеж толку уморна, но сигурна во својата победа, без да ја слави како толку нејзина и толку чекана. Ѝ се пристори дека една од двете слатко плачеше.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Од студ, зашто снегот ѝ навлегуваше во распарталените чевли, зашто по патот под нозе по плоштадот си заминуваше Клара Аицети, преубава во своето сиво палто, косата малку распуштена низ ветрот, без да го сврти лицето и си заминуваше. Прев.: Фросина Стојковска

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Акакиј Акакиевич сè уште се залагаше за поправка, но Петрович не го дочу и рече: „Ќе ви сошијам јас нов, задолжително, бидете сигурен во тоа, ќе вложиме напори, ќе вложиме.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Она што прави да бидам сигурна во себе и да се почувствувам жива. ***

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Значи, кога јас не сум сигурна во себе, никој не ми ги отвора очите, затоа што никој не ме сфаќа сериозно.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

При првите тактови, при првите чекори, од трема ли, од возбуда ли од тоа што одамна не играл, Богдан не беше сигурен во чекорите, грешеше.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Само пред тебе сум сигурна во себе... и не можам никому да се предадам како што се предавам на тебе...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Како да гаснеше, но неговата жилавост беше сигурна во својот живот, а тие Мануш и Авел, долгоноси и бели, се намалуваа очајни од едно невидено и нечуено пиење.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Невешта стратегија, ништо повеќе. Знам, Колку и да се сигурни во методите: со нешто го трујат воздухот.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Молчи. Сигурна во себе зашто ја научиле за одбрана пребрзо да извлече од ученичката торба пиштол и да пука во месо.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Тоа значеше нешто посебно, иако никоја од жените тоа посебно не можеше да го дефинира во конкретно сознание, но беше важно со самото тоа дека таквиот статус ги охрабруваше „типките”, како што Илона ги нарекуваше своите „колешки” од другите соби, да бидат сигурни во контактите и договарањата со неа.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

На почетокот влеговме со јасно одредена цел, сигурни во себе, моќни, но и со сомнеж едни во други.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Барем да знам зошто гардата ме бара, ќе ми биде полесно... - Ако си сигурен во тоа Алек, можеме да гледаме еден филм. ***

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

- Не е од досада и бес, Алек биди сигурен во тоа.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

- Никогаш не сум гледал порнич со дебелата Симона во главна улога. Биди сигурна во тоа.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Проучувајќи ги луѓето, го констатира следното: оние луѓе што прават долги чекори - се сигурни во себе, цврсти, решителни, енергични; таа сигурност им дава полетност, ги тера бргу да одат, да го грабат патот, да го освојат просторот, да стасаат што побргу до целта каде што тргнале;

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Но кога Трајко му рече дека е испратен од селаните, а кога подвлече со особен тон дека носи и пари за тоа, владиката го промени тонот на својот разговор и му вети дека ќе им ја исполни желбата на селаните, толку повеќе што го познава човекот и лично, та сака и нему да му направи добро, верувајќи дека со тоа ѝ прави добро на црквата, на верата и народот, бидејќи Петко беше сигурен во секој однос.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Но сите беа сигурни во своите сили и не веруваа дека ќе има некој смелост да им се противстави.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Слободата нуди многу прекрасни нешта, но таа не нуди едно нешто коешто е клучно за индивидуалната благосостојба, сигурноста - то ест да бидете сигурни во тоа дека она што го работите е правилно, дека одлуката што сте ја донеле не е погрешна.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Зошто расправата за постмодернитетот е значајна? Затоа што тоа е самосвесна фаза во развојот на модернитетот; ние сме проклето сигурни во тоа што е на дело.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

За да се стекнете со таквата сигурност имате потреба од авторитет кој е посилен од вашата самодоверба. 74 Margina #21 [1995] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Така, ние знаеме дека амбиваленцијата и контингенцијата се тука за да останат, и нашата задача е да научиме како да живееме заедно со нив.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Е сега, има и други прикаски за него, ама мене не ми личи да кажувам нешто коишто обвинуваат дури и за злосторства, а да не сум барем малку сигурен во тоа што го кажувам...“

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Беше пијан но сигурен во чекорите.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Не изгледаше дека е сигурен во тоа што го смислува.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

„И сите сонувале?“ „Сите. Истиот сон, без разлика“. „Веруваш ли ти во тоа?“ „Да, никогаш не сум бил толку сигурен во нешто.“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Тоа навистина беше големата машина на Времето, ова поткровје, тој го знаеше тоа, го чувствуваше, беше сигурен во тоа, и ако тука ги допрете призмите, онде кваките, хармонските кристали, ако ја завителите правта тогаш, тогаш!

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Дали не бев сигурен во она што го видов?