ситен (прид.) - дожд (имн.)

Тивко паѓа ситен дожд темна ноќ, а јас сум сосема сама... се плашам од тишината на мислата во мене..
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Одовде сѐ е полесно, подостапно и - блиску до целта. Ситниот дожд не пречеше, дури беше пријатно.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Беше недела. Времето врнежливо, толку ситен дожд паѓа, та чиниш како со водена рака да ја фаќаш убавицата Прага.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Џ. вкочането оди до возилото (во меѓувреме и другите две тркала се онесвестиле) Вади од него гитара, со три жици, без горно Е, Д и Г, почнува да свири и пее: - Јас лудо сакам кога паѓа дожд, јас лудо сакам кога паѓа дожд, ситен дожд, пролетен, јас лудо сакам кога паѓа дожд, тој звук ме вика дојди...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Ја бакнував диво по вратот, ја гризев; таа молеше да престанам, да не ја повредувам; ѝ ја зграпчив кошулата и ја повлеков; сите копчиња се разлетаа во темнината и потем, во наредните два-три мига го слушав продолжениот звук на нивното удирање на кејот, како ситен дожд од ориз; на слабата ноќна светлина блеснаа нејзините млади гради, како кај кучка; почнав да ја гризам по целото тело, и одеднаш се најдов со устата врз нејзиниот папок; таа ме удираше со тупаници по главата, велеше дека сѐ е готово после ова, дека сум уништил сѐ, дека сум свиња, дека ќе ме пријави, задолжително ќе ме пријави, дека ќе ме убие, дека Партијата ќе ме убие кога ќе им соопшти, но мене веќе за ништо не ми беше грижа, и јас само го бакнував нејзиниот папок, таа рајска чаша со небесен нектар, тој центар на вселената и почнав да тонам длабоко, да пропаѓам во непознати длабочини;
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
РЕВШИН: Решив да чекам, без оглед што врнеше ситен дожд.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Сотирчо е готов да ја надуе гајдата како што вели мајка им, тешко му е да биде така влечен, а згора на тоа денот се смрачува, горе на небото како да се насобраа црни облаци и од време на време росолеа, пуштаа ситен дожд за дојденците да се намачкат сосема со кал и да се намократ и нивните бовчалаци, вреќи и сандучиња, како и самите тие.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И дедо Господ се беше заинатил, ситниот дожд и пасамката магли ги замени со својата уста од која ждригнаа студени ветрови.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Не губиме време. Макар што врне ситен дожд, го напуштивме хотелот и, поминувајќи покрај црквата Свети Ѓорги, ја фативме насоката што води во југоисточниот дел на Корча.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Небаре ситен дожд да им влегуваше низ облеката и постојано ги студеникаше.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Им се исправаа ситните влакненца, им се подаваа и таму каде што никогаш ги немале.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)