сомнителен (прид.) - лице (имн.)

Имало, значи, полно факти што го натерале Стег да ја даде следнава необична оценка за солунската полиција: “Слепилото на полицијата, којашто дозволила такви значајни работи да се изведуват во најнепосредна близина на Банката, толку голема количина динамит да се внесе или произведе во Солун и непознати сомнителни лица да одат и доаѓаат без да бидат забележани од нејзините агенти, овде изгледа толку необично што, според мислењето на голем број луѓе, тоа не може на друг начин да се разбере, освен со тоа: можеби е дадена директива таа (полицијата) да ги затвора очите додека револуционерите не се осмелат да преземат акција од таков карактер којашто на властите би им дала можност да ги оправдаат најстрогите репресалии“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Бугарскиот дипломат сметал дека “регистрирањето“ на куќите се вршело во рамките на подготовките за масакри, а според францускиот вицеконзул Готје, “анкетите“ биле вршени за да се олесни следењето на сомнителните лица.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
И така Ѓуро по два месеца, некако пред Божиќ, се најде со група „с'омнителни лица" — гркомани, србомани — во Хасково, а оттаму во Стара Загора.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)