среден (прид.) - раст (имн.)

Едниот од нив беше на среден раст, со калешо лице и имаше црни засукани мустаќи.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Слободно ли е да седнам во вашето друштво? - праша главниот скопски дервиш.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Маж со среден раст, облечен во стара предвоена грчка офицерска униформа без ознаки.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Парсонс, Винстоновиот комшија во Зградата Победа си го пробиваше патот низ просторијата - набиен човек со среден раст, со светла коса и со жаболико лице.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беше со среден раст, но жилав, секогаш спечен, црвен во лицето. А сега лицето му беше згоено и бело.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Беше со среден раст и имаше широки рамена, беше компактно граден, лицето му беше широко, а косата и тенот на кожата му беа посветли од оние на Даниел.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Беше релативно млад човек со среден раст, црна, густа и кадрава коса.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Па тие двајцата, и физички биле доста различни - едниот повеќе рус, висок, со долги нозе и подвиен во градите, на моменти замислен и затворен, а другиот со посреден раст, набиен, со потемна коса и енергичен.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Таман седнавме на каучот веднаш до ѕидот на вратата се појави еден маж, беше близу седумдесет, без сомнение, со среден раст, широк нос и мустаќи, скоро ќелав, во една тенка кошула со засучени ракави.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)