Секогаш кога влегувам во просторијата за сослушување иследникот стои пред прозорецот со грб свртен кон вратата.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Масата на која ги пишувам изјавите повеќе е осветлена од претходната ноќ.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И дланките на Глигора ја истуркуваат земјата зад себе и телото потонуваше во земјената тесна темна и ладна утроба за да излезе на виделина. И песочните пластови попуштаа.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А потоа минувам низ тесен темен ходник.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)