убав (прид.) - бев (гл.)

АНЃЕЛЕ: Вистина ти велам, убав беше.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- Ти благодарам за јагодите. Убави беа! - рече Елена. - Ќе ти наберам пак. Сакаш веднаш? - Не.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Посебно убав беше крајот на жетвата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Убави беа, прекрасни беа, ги хранев, се грижев за нив и ги пазев како очиве.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Кај една друга што одеше, беше мелескиња: од татко - Грк, од мајка - Арапка: убава беше, стројна, со бакарно-жолта боја на лицето, со големи црни очи, со долги веѓи; личеше на фараонка; така и се држеше: кога ќе седнеше во количката за да ја турка нејзината помошничка, бидејќи имаше една нога дрвена, ја исправаше главата со косата собрана одзади како гривна на ждребица и гордо гледаше напред.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)