убав (прид.) - Ѓуптин (имн.)

Во ноќите кога ќе се кренеше месечината, кога ќе го осветлеше селото и езерото, од шаторот излегуваше убавата Ѓупка Фатима, се слекуваше гола и трчаше крај езерото; осветлена од месечината, личеше на самовила.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)