убав (прид.) - чувство (имн.)

Надежта за живеење е во љубовта и убавината во секоја форма.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Зар е тешко да се сака, зар тие што живеат за љубов од љубов да умрат.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Љубовта е наша потреба, наше исполнување, веруваме во таа сила која полека не уништува, отров за нашиот ум, кој се шири и ги замрзнува сетилата и секоја наредна минута убавите чувства се претвараат во омраза.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Секој ден треба да е трагање по емоции и убави чувства.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Зборовите на госпоѓа Марилеа за Ема беа шокантни, но брзо се прибра, пред сè затоа што таа никогаш не сакаше убавите чувства да ги гарнира со лоши претпоставки и секогаш, особено кога беше во прашање милата госпоѓа, се држеше до првото ниво; едноставно не сакаше за причините да размислува врз основа на факти кои допрва треба да бидат осветлувани.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Таа нас нѐ исполни со убави чувства. 38.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Утакмиците изобилуваат со чудни правила, пцуење (најчесто сам себе), кошкање, папсаност и огромна количина на убави чувства.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
А какви убави чувства, какво расположение предизвикуваат убавите, човечки, обострани поздравувања.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Право да кажам, не ме заболе, ама страшно се навредив, се засрамив, не можев да си дојдам на себеси и сите убави чувства ми пропаднаа, па почнав да се мразам себеси затоа што погрешно сум се насочила, и си мислев, ете, кога немаш своја мајка – така ти е.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
- Навистина, наше Маре е една од најличните; веројатно ширела убаво чувство додека го јавала белиот коњ - беше рекол еден од селаните заборавајќи ги коментарите што ги изрече час порано во врска со заечката нога. – Таква убавица да клајш на чело на колоната е најголемата пофалба на победата.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)