убав (прид.) - и (сврз.)

Во богатото и разнородно книжевно дело за деца и млади на Ванчо Николески, во недоброј убави и толкупати недоречени и незавршени страници од писателовата идеја и мисла, по неговиот знак на препознавање „Волшебното самарче“, секако и романот „Гоце Делчев“ е во редот на оние негови дела по кои ќе го познаваме и помниме.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Таквите литературизирани судбини во одделни литератури имаат своја богата традиција и претставуваат долгорочен национален интерес и системска програма во творештвото.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Егзактноста (научното) на дигиталното е убава и обратно.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
БЕШЕ убав и топол есенски ден кога од Солун тргнав кон Кавала по цариградскиот пат низ кој, уште на тргнување, минуваа многу автомобили.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но таа не влезе кај него зад братучеда му, како што очекуваше, таа влезе прва и му се исправи убава и насмеана, така што тој се најде смешен во својата првобитна намера, мал и збунет пред неа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој си замислуваше како го полнат нејзиниот град илјадници од оние млади распашани луѓе, што самозадоволно се покажуваат, убави и дрски, и дека некој ќе ја придобие неа, неопитната, ќе ја упропасти нејзината младост.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тетка Анѓа долго се врткаше во училиштето и упорно се бореше со немаштијата и гладот, штедејќи го брашненцето за подолги и потешки денови; чичко Петре постојано ѝ помагаше, ѝ се наоѓаше за што било и ја утешуваше дека и ова еден ден ќе помине и ќе дојде време убаво и среќно.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
На пример, Гастон Жили и Пјер Пату во дваесеттите години во Париз го проучувале посебниот вид на апстрактно хаотично движење, што доведе до убави и модерни „фрактални“ слики коишто седумдесеттите години ги правеше Беноа Манделброд во ИБМ.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Инаку, самата приказна во „Бебето на Макон“ е едноставна и заличува на некаква апокрифна варијанта на Новиот завет: една грда, стара жена (под маска) раѓа особено продуховено дете; нејзината убава и интелигентна ќерка (маестрална улога на ....) го користи детето за сопствена промоција, но и за добробит на градот Макон; се покажува дека детето има многу помоќни способности отколку што претпоставувала итрата ќерка- девица; обидот таа да ја загуби својата невиност од страна на еден локален високодостојник завршува со смрт на младичот; девојката сфаќа дека детето е тоа кое ја предизвикало смртта и таа го убива детето; за казна, осудена е да биде силувана од цела чета војници; таа умира, а низ целиот филм присутната публика (измешана со актерите на театарската сцена) на крајот вели „Каква добра глумица!“
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Племињата Arapaho и Kiowa: убав и мрзелив младич не сака да се буди рано наутро; да може да спие колку сака тој треба да убие неколку канибали со лисеста (црвена) боја на косата; на сцена повторно стапуваат магичните помошници со чија помош младичот ги убива канибалите и сега е слободен да спие до доцна.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тие, Алиловите потомци, раскажуваа дека додека едни од нивните одамнешни соплеменици работеле како аргати по чифлизите, други ковале српови, дупчеле решета, потковале коњи, трети, жените и децата, вражале и краделе по селата, тој, ли, некогаш убав и силен ковач, тогаш веќе остарен и ослепен, останувал во чергата, а со него, за да го чува, Шава, прекрасна и немирна девојка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Брзината на автомобилот за час ни фрла пред очи куп убави и непознати нешта, а потоа уште побрзо ги брише. Како некоја волшебна гума...
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ме излудуваа затоа што беа пресметани (и воопшто, Луција беше свесна дека е убава и имаше еден сосема јасно деклариран економски однос кон сопственото тело, чија убавина ја натценуваше токму со тие непотребни движења со кои истакнуваше делови од телото); но мене тоа не ми пречеше, туку напротив, го сфаќав тоа како сигнал кој ми ветува дека некогаш, кога и да е, ќе ја имам Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Еден петел, но не кој било петел, туку голема, горда, убава и раскошна птица, која управуваше со кокошарникот, и за тоа нешто беше свесен, за Милан беше симбол на машкоста и власта.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Не верував дека и тој е само убав и светол балон што неочекувано без бол ќе прсне пред тебе во ситни неупотребливи парчиња на збрчкана гума.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Париз е мелница... Колку што градот е убав и ти пружа убавини и пријатни доживувања толку може и да те сомеле и духовно изобличи и додека го сватиш тоа да биде доцна.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Беше сум легнал на снегот, крај патот, и беше сум заспал. Со некој убав и шарен сон. 254
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Да се чувствувам убава и среќна во своја кожа. Да не се поистоветувам со никој.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ако треба да изградам хиерархија на успешност или вреднување на личноста според убавината и интелектот, ќе ги издвојам следните: 1. глупави и грозни; 2. глупави, а убави; 3. паметни и убави и 4. паметни, а грозни.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Вие сте многу убава и интересна девојка.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Тој најчесто на македонски, но понекогаш и на влашки јазик знај да ткај стихови со леснотија на пајажина и да ги носи луѓето околу себе во некои други, нови, убави и невидени светови.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Откако му ги даде Нешка калците, Крчо и прати огледалце и чешел; да се гледа оти е убава и да се чешла за да биде поубава.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Има ли тесна и дупка пресна со вазелин, да сјае, да блеска за топли браќа со намери задни убав и згоден депилиран задник Една желба имаме пред нас розе парада и топол колбас ануси два, поп да ги венча со бериќет вечен, да посвојат деца
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Кога се испразни едниот бинлак со вино, Дејко донесе друг и започнаа сите почесто да си наздравуваат еден на друг; полковниците му наздравуваа на Дејко за убавите и вкусно приготвени риби.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Најпосле нашол некој младич кој по сѐ му личел на ангел: бил личен, убав и со чиста душа. И го зел за модел.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Асоцијативни тези: - и по петнаесет столетија Стоби е осамено и мисли на сопствениот расцвет; -носталгијата се зголемува пред свеста дека минатото не се враќа туку се обновува во нови форми; -човекот, Стоби, човекот; -барајќи ја одново втората половина на дваесеттиот век се наоѓаме во состојба во којашто се измешани старото и новото време; -мртвите жители на Стоби се билките и тагата, урнатините што ги прават убави и живи; - Стоби живее.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
- Што нема нашиов убав и китен Караорман? - рече Горјан.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Тоа, се разбира, забрането, но петелот е толку убав и голем, што срцето не им дава да го заколат.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Кој може да издржи без спиење! Сонот е убав и мислата за утрешниот ден е убава.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Чичкото размислува. - Тогаш ќе го боцнеме твоето убаво и кротко Мече, ако?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Стотини од нив ни се лепеа вцицани во ладилникот и таму со треперење умираа, удирајќи со сините и виолетовите крилја, убави и тажни.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Сите беа мошне убави и се штитеа себеси и возачот од дождот со стари весници.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Има среќа Пеличка, си вели во себе баба Перса, а Пелагија е принудена да се врати во годините наназад и да стигне до она ритче во средината на селото Долнени од каде се гледаше куќата на убавата и питома учителка со мал дефект на едната рака, која, заради ујот на Ангелина да расипува животни радости, не му стана жена на младиот претседател на селскиот Одбор!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Горе, тие што работеа со неа, со завист гледаа како таа ја завршува втората дупка додека тие не беа излегле ни од првата, и уште, се чудеа, како е можно една убава и стројна жена да се претвора во неугледен маж.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Јас сум крива. Не требаше ни да гледам на часовникот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ми се залепи за свежите плускавци и полека се движеше, а на страницата под него, една по една, почнаа да се оцртуваат големи, убави и чисти букви.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Леонид: Гордост е да се учителствува тоа е убава и чесна задача, но јас ќе бидам негов воспитувач и водич: Ќе го сторам најмудар и најсмел, затоа што смелиот е подобар во сѐ.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Мислам дека секое животно има убави и чисти очи како дете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Легенди денес, Пирин, се шират за Јане, борци, убост и лад, - колку си, колку прекрасен Пирин и вечно убав и вечно млад!
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Исчисти се веќе еднаш, за да ни дојде некоја друга – нова, млада, убава и благоносна, каква што беше ти кога прв пат стапна на нашиве простори!“
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
И нарциси, и лалиња ќе набереме и ќе ставиме во ваза, собата да ни биде убава и празнична.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Сите го сакаме Езерото, си го сакаме Дрим - сакаме да живееме во чиста, убава и здрава средина!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
А со парите во вашите раце можат да се случуваат разни нешта, и убави и грди.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
А тоа и не е само еден подарок, тоа се секојдневни, обични подароци, но собрани сите заедно ѝ причинуваат убаво и силно задоволство на вашата мајка.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
По кусо време мајка ми останала повторно бремена. Инаку, била многу вредна за работа и била убава и здрава жена.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Сите уживаа во ретко убавата и опиена атмосфера.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Брзината на автомобилот за час ни фрла пред очи куп убави и непознати нешта, а потоа уште побрзо ги брише. Како некоја волшебна гума...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)