цел (прид.) - негов (прид.)

Во тој случај одговорното лице кое му го исплатило надоместот на оштетениот има право да го бара целиот негов износ од имателот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Судбината на невидениот јунак чие присуство го чувствуваме во текот на целата сторија, за посетителот станува недвосмислено јасна: детето и целото негово семјество се брутално однесени од домот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И тука се потврдува: трагичната еклиптика посилно сведочи одошто непосредниот говор на појавите.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Миќо носеше долги панталони, беше некако неубаво издолжен, како глиста, и целата негова физика не влеваше многу верба во она што го прикажуваше, но јас - кусопанталонест - го гледав сепак со извесен респект.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Истовремено, сопственото јас копнее да биде разбрано; уште повеќе, тоа копнее по една целовита личност којашто би можела да го прифати целото негово битие и при тоа да го „остави на мир.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И нареди Фазлибеј големи потери на целата негова територија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ех, сега нека земит душата ала! — се провикна Арслан и го прегрна Сефедина, на кого исто така му се симна еден голем товар од грбот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Погледна и ја опфати целата негова фигура, но веднаш се тргна нешто. Му се приближи, го поздрави и го праша: — Е, готов ли си, господин Ѓорче?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе се наведе пред него, го фати за големата црна брада и почна да му ја тресе главата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Добредојде, Толе, добредојде, пашо! Откаде на моата куќа волкава чест? — се поздрави Трајко со Толета, му ја стисна цврсто раката и Толе ја осети целата негова сила.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се наложи некој да му помага на Брлета за да не пропадне целата негова зимошна мака.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Бимбашијата ја заврте главата, но го остави со целата негова десетина и овој се нагости дента и вечерта од оние кокошки и мазници што ги нарача Толе за себе и другарите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сега еден по еден исчезнуваме целото негово потомство... ***
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ја мразеше целата негова гардероба, посебно сината со пердуви исполнета јакна која Дејв ја имаше со години и ја носеше зимно време кога наутро го префрлаше Ренди до училиштето.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Или писмото никогаш не било прост „додаток“, или е мошне итно да се конструира една нова логика на „додатокот“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ова, со сета строгост, одново се враќа кон уништувањето на поимот „знак“ и целата негова логика.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Трупецот претставуваше сплет од јазли, разместени по целата негова површина, целиот беше некаква извитканост, стутканост, згрченост.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не му беше сосем по волја на Бојан ова рано излегување, му се спиеше, но не можеше да му противречи на чесниот старец, а и знаеше што значи за целото негово семејство загубата на едно теле.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Додека газеше низ плевелот, си го слушаше дишењето, како му свири низ носниците, и тогаш сфати дека целото негово тело е во еден вид бунт.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Внесена во огледалото, својот лик го имаше во целата негова природна големина и прегледност.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Целата негова појава зрачеше со некој цинизам.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Иван Иванович има малку страшлив карактер, Иван Никифорович, напротив, има толку широки шалвари, што да се надујат тие, во нив би се сместил целиот негов двор со амбарот и со сите згради.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Според изгледот на Иван Никифорович е мошне тешко да се забележи, задоволен ли е тој или се лути; макар и да се израдува на нешто, нема да покаже.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Волците беа стасани да го освојат целиот негов круг, заедно со ноќта.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се разбуди некаде од најдлабоките длабочини во него и пливна низ целата негова крв, како некој црвен пламен, така што не можеше да биде изгаснато.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во градите го притискаше маѓепсната замолченост на сета вештичка шума, а колку се искачуваше погоре, празнината во стомакот почна да му се извива во една тапа болка, која одвреме навреме знаеше да му го згрчи и целото негово тело.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
XXV. ... Беа едни сосема далечни и благи, едни речиси неосетни трепети од некаков тивок топол повеј; минуваа долго и лесно низ целата негова снага, а потоа сите му се насобираа на лицето и сега му застанаа тука и почнаа да се засилуваат и да го греат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Само кога ќе подзастанеше еден миг, со виснати раце и со две капки пот над веѓите, можеше да погледне на сето тоа, но уште веднаш потоа сѐ исчезнуваше, оставајќи го целото негово суштествување само за да може да ја дочуе и најнезабележливата промена во писокот на неговата пила, додека таа саскаше низ некој глужд во трупецот под себе, за сето време чувајќи го на дофат малото кутивче со подмас, со кое поминуваше по сите зглобови и по сите колена на механизмот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Продолжувала да стои увисната на неговиот врат, спружена по целата негова должина, а само очите почнале да ѝ поигруваат како икри масло над вода.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И целата негова растрганост натаму се упатуваше...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Секако; ги отворивме сите папки со хартии, целата негова пошта; не само што ја отворавме секоја книга, туку ги превртувавме и страниците од секој том, не задоволувајќи се со обично протресување, како што прават некои наши колеги полицајци.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Беше тоа еден простран, светол сон, во кој целиот негов живот како да се протегаше пред него, како пејзаж во летно попладне по дожд.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Масивното, строго лице и четирите прсти го исполнуваа целото негово видно поле.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Пред очите и излегоа светите ликови на мајка ѝ, татко ѝ, брат ѝ, а како последна утеха ѝ излезе ликот на нејзиниот избраник Стојана со целата негова овчарска младост, свежина, бујност и убавина.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Во тоа време додека престојував на гости кај него ништо не знаев како се случило тој да се најде од оваа страна на границата, а целото негово семејство да остане од другата страна на Кајмакчалан.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тогаш Шишман онаков несмасен и несмасно пречекори напред ширнувајќи ги рацете, го собра Љакета во прегратката со целата негова расфрланост и го стегна качејќи му го глуждот во крстот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Низ целата негова должина и ширина, по сите негови долини и ридови ниту едно дрвце, ниту едно цвеќенце, ниту тревичка.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Утопискиот дух кој ги проследува овие Кејџови разложувања карактеристичен е всушност за целата негова социјална филозофија.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Целото негово суштество го слушна тој судбински знак и се растрепери како и рацете.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
А кога сонот навистина стана вистина, цели дванаесет ноќи од синот на Тајко бегаше сонот, а клепките му тежеа како весла, иако целото негово тело се разболе и плачеше за сон.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)