црн (прид.) - вреќа (имн.)

Ја виде и жената по маската, подврзана во некаква црна вреќа, со црна шамија подбрадена, па си вели со умот: „Види а, вретенарката една, шо к'смет имала: од Стоанка да ѝ кине злати алишча.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Убаво си соли. Убаво се покри сѐ. Сите глупости под чисто си одат на крајот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Паѓа снег постојан. Кај отиде бронзата? okno.mk | Margina #32-33 [1996] 146
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А срните, онака боси, со уморни коски од предолги пости... okno.mk | Margina #32-33 [1996] 148
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И црните вреќи не постојат. Од ништо не се состојат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Снег вее, белее сѐ. И патот не постои од полу. Ситно, ситно си сее.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Со оглед на пречките ( од црните кон млечните) при ваков рај, крај, бај и белина во целина - Црните вреќи беа диви и онака, воопшто тивки; во нив требаше да има сливи но сепак израснаа тикви наполно, наполно криви и никако црни наполно, безмилосно криви и за самите срни. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 147
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Срните станаа негови гости. Црните вреќи умираа во пцости.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Овој снег е прекрасен што ќе им прости.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)