чуден (прид.) - куќа (имн.)

- Им реков на моите од бандата, - продолжив јас, - дека мора да испитаме што се случило во таа чудна куќа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Човекот виде што правиме во песокот, се насмеа, ја остави чантата и почна да прави некаква чудна куќа со дебели ѕидови, високи кули, широки врати, со стражарници, со топови, оградена со вода, ја правеше и ни раскажуваше за некои кралеви, во стари времиња, за маѓепсани принцези, за змеови.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)