чуден (прид.) - нешто (имн.)

Остани, велев, умеам чудни нешта.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
И ми изброја петстотини златници, ми рече да појдам на пазарот во Дамаск и да го најдам тој и тој човек, Амореец, трговец со чудни нешта.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се случија уште многу други, неубави и чудни нешта. Сите дома се загрижија.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Зошто само мене?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Како само мене вакви чудни нешта ми се случуваат?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тоа присуство ме тераше да правам чудни нешта.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Мојот дедо прекрасен чудни нешта прави. За роденден пред врата, моторче ми стави.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Се случија уште многу други, неубави и чудни нешта. Сите дома се загрижија.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Започнувам да гледам и да слушам некои чудни нешта.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И карактерот се менува и главата ме боли.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)