јадар (прид.) - капка (имн.)

А врз нив врз шаторските платна тупкаат јадри капки дожд.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Одново засветка. Дождот се засили. Истура, а ветерот, силен и налудничав, косо ги носи јадрите капки.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Далеку од селото, под оскорушата, низ гранките на која се пробиваа јадрите капки вода - се проштаваше Веле со мајка си, вдовицата Кита.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Дебелите месести образи на пашата ги влажнеа јадри капки пот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Дождот сѐ повеќе се засилува, но Богдан не станува од клупата под борот, пробивајќи се низ короната му паѓаат јадри капки на главата и плеќите, му ги пробиваат алиштата и му ја влажнат кожата ширејќи му благи трпки по телото.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Наеднаш од темните облаци заплускаа јадри капки дожд по земјата, удираа по лисјата и ги ронеа; земјата започна да се испарува и да шири мирис на печен костен и леб; мирисот му влијае на Богдан опојно.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
На албумот што го држеше Богдан пред себе на масата, наеднаш заудираа јадри капки дожд што капеа од таванот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Лилица и Азра со грбовите (на Лилица грбот и беше испотен и по него се тркалаа јадри капки вода) беа потпрени на градите на Андон, двете со опуштени глави наназад, легнати едната на левото, другата на десното рамо на пријателот кој лакомо си ги имаше наполнето рацете со по половина задник од двете жени и со бавни движења на дланките ја чувствуваше разликата меѓу оној на малата Азра, тврд, заоблен, голем колку цицката на Лилица, со зафатнина рамна на својата рака, и задникот на Лилица кој оставаше широк простор за движење на другата рака со која Андон со благ стисок на најиспупчениот дел ѝ даде знак да се наведне над креветот, при што таа ја потпре главата на здружените подлактици и многу бргу ја почувствува тврдоста негова која влегуваше внимателно но сигурно и ѝ ја поткреваше сета внатрешност нагоре, ѝ ја враќаше кон грлото, кон устата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Кога се разбуди, го чу езерото како рика и како бие со брановите на ѕидот; стрчна на прозорецот, но тој од силните удари на брановите по ѕидот, се заниша како при силна експлозија, пукна, се здроби и ветерот му влета в лице на Бандо опсипувајќи го со јадри капки дожд.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Јадри капки паѓаа шумно и во лочките креваа клобурци. Од оголените гранки се слеваа водени нишки.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Откако малите ветрови се повлекоа - Северецот и Југот продолжија жолчно да се нафрлуваат еден на друг: час Северецот успеваше да го истисне Југот, да го истера од селото, да го спотера накај полето и езерото, час Југот собираше сили, му се втурнуваше на Северецот бучејќи и шибајќи го со јадри капки што ги заграбуваше од езерото; со нив како со сачми заплускуваше по прозорците од куќите, по дрвјата, по сè шо ќе му се испречеше на патот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)