бргу (прил.) - мине (гл.)

Преку десното око бргу минува тврд палец.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Инаку луѓето бргу минуваат, никој и не подзастанува (не талкаме веќе).
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Во центарот на кафеаната имаше фонтана што без прекин шумолеше, а имаше за цел да ги потсети посетителите дека времето бргу минува.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)