веднаш (прил.) - во (предл.)

Ех, откога таа ке помине, веднаш во следниот момент, ама токму во тој нареден момент- сегашноста станува историја, па тогаш трчаме по неа, назад, за да ја анализираме.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Уловената риба рибарите ја печат веднаш во мангал, во кој има зажарен дрвен ќумур, а кој се наоѓа во самиот кајак.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Се завртевме веднаш во правецот на кој ни покажуваше тој, но не видовме ниту трага од планина, ниту трага од било каква височинка...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Другар му го изведе веднаш в лозје, повеќе дека сакаше самиот да го искористи сонцето.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Суз, бре, ќепазе, не сакам од тебе акал, - го пресече како со нож башмајсторот и му се скара дека ќе го испрати веднаш в село, ако проговори само уште еден збор.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Си се врати веднаш во зоната на својата тишина, и продолжи одмерено, небаре ги диктира елементите од извештајот што требаше да го поднесе комисијата пред Партијата и пред власта: - Сите овие сиџили, односно кадиски регистри или протоколи, пишувани или препишувани од разни кадии, помеѓу 1607 и 1912 година, колку што може да се забележи од овој бегол увид, пишувани на арапскотурски јазик, најголемиот дел се однесуваат на положбата на селаните, на чифлигарството, на верските конверзии, на матролозите, на дервенџиите, на јаничарите...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Низ целиот ANEMIC-CINEMA, ја забележуваме оваа амбивалентна перспектива, веднаш во анаграмот, во огледалото, во играта со зборови и во спиралата која се врти.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тоше не седи далеку. Веднаш во другата улица.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Па, и потоа преташе, крвта негова, ама јас, штом ќе претнеше тој, веднаш во таа дупката што му ја имав отворено со анџарот во гушата ќе му натурев горешта вода.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Дамче се почувствува и понижен и навреден. И веднаш во неговото срце шибна омраза спрема него, спрема сите од Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И кога ќе се вратеше, не скокнуваше веднаш во скутот на Милан, туку стоеше и чекаше тој да го крене, за кое нешто беше сигурен.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Горењето и гаснењето беа составен дел на човековите желби што се распалуваа во внатрешноста и се гасеа веднаш во нивното остварување или пред немоќта од нивна реализација.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Двајцата родители, меѓутоа, не паднале веднаш во стапицата.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ја бранеа добро границата, излегуваа на крај со италијанските напади во таа рана пролет, што опснежуваше, се гонеа по спиндилиите на Албанската граница во тој април, но наеднаш станаа свесни дека веднаш во нивниот тил се веќе германските тенкови и дека тие продолжувале сето време да бранат една земја, која била прегазена одамна пред тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но уште веднаш во слизнувањето му се пристори пред погледот и тој успеа во еден миг да здогледа некакво помрднување; наеднаш имаше впечаток дека не е сам по таа угорница.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И веднаш во главата ѝ се сврте метеж.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Особено кажувањата за животот беа силни, чисти, раскажани со разбирлив, близок јазик, веднаш во душата да ти се всади болка за оние за кои се говореше.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Околу девет месеци по операцијата, една вечер седевме дома, покрај телевизорот, ти јадеше киви, одеднаш ми рече дека не се чувствуваш добро и да те носам веднаш во болница.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кога дојде софрата за ставање, Доста стана, го зеде ѓумот и леанот од под ковчег, и, ни пет ни шест, по сиот домаќински ред и адет им тури вода на рацете на машките, ја зеде софрата; а да не поткрева веднаш во ноќвите, ѝ вели на Митра, која тукушто ја извади тавата од оганот: — Дај ми а, сестрице Митро, тавата, отвори го ковчегот и клади леб на синиата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Потоа ја сретнав ВЕРА се заљубив веднаш во неа но знаев и да ја изневерам а таа знаеше да прости
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
-Ах! Добога, Клеманс! Ме слушаш ли! Крв му ебем! Ќе легнеш ли, да му се сневиди!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Му излегоа на почетокот на месец септември цел куп чирчиња, првин под мишки и после еден огромен чир зад вратот, кој се претвори веднаш во антракс.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Фантазија (наслов на една слика на Делакроа) - коњичка разонода на арапските коњаници кои галопирајќи изведувале различни движења, празнејќи си го оружјето и извикувајќи. (забелешка на преведувачот) Margina #21 [1995] | okno.mk 139
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И така од секогаш било! Таква му беше природата!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Мислиш ли дека имаме ептен среќа!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Куртиал, во таков случај, од толку што беше авторитетен штом ќе се разлутеше, ќе го згмечеше в џеб и најненаситниот манијак, ќе го набуташе веднаш во глувчешка дупка.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Цветан Горски, на ова, веднаш во себе реагира: ова ќе биде погубно за Езерото, за сите негови жители! Ќе биде крајот на Езерото!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Србин се исправи и тргна напред кон селото велејќи: - Ако не мораш, не го ставај веднаш во кутивчето. - Добро, - рече Србин.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Но тој не втрча веднаш во нивниот стан туку долу кај пумпата долго си го плискаше лицето.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Од единствен куршум што бездушно лета по воздушни патје и смрт носи студна, о крв бујна, в жили што клокотиш сета, се смрзнуваш веднаш во минута судна.
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)
Кога мислеше на тоа, му беше страв да затвори очи зашто веднаш во мракот се појавуваа ровови, а во нив телата на момчињата...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Орлите ја сакаат висината, широките пространства и тишината што ја дава планината.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И зошто во оваа огромна маса луѓе тој сега не сака да се дружи со други, кои исто така се осаменици туку, кои исто така бараат некого кому би да ги искажале своите маки и чемери.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Си влегов веднаш во мојата соба, кога таму – што да видам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мојата капа за сонце – онаа која она момче што беше со луѓето во паркот ја имаше ставено врз својата глава – стоеше на мојот кревет.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)