веќе (прил.) - ја (зам.)

Во последните дваесет и четири часа имав чувство дека е потребно да направам само мал напор и конечно да се откачам од својата корупка којашто веќе гниеше и можеби веќе ја ширеше наоколу својата реа.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Едното веќе ја наместило фирмата на старата готварница на Паско Бачо - „Пчела“, трговија со мед, матици и трутови; второто „Турс“, патувања и посредништво, работа во Нов Зеланд; третото „Зодијак“, што ни кажуваат ѕвездите, изработка на хороскопи.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кога се наоѓа веќе во Истанбул првата желба е да го видиш Босфор, зашто од овој природен канал патуваш кон приодите на Црно Море и веќе ја гледаш и Азија и можеш, доколку ти се укажува можност, да стапиш еден чекор на нејзиното тло.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Се колнам во ѕвездите кои веќе отпатуваа некаде дека копнеев мојата душа да ме придружува на сите кораби и галии и по сите мориња по кои пловев, но, дури сега сфатив дека мојата душа се пресоздала во сенка, а сенката веќе ја - нема.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Загледан во островите кои како храмови се издигнуваат од морето, забележувам пролетта веќе ја подготвила тревата која зеленее и која чека некого ако си ја запеал - прекини ја таа црна алелуја.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
— Белким не — ја утеши Бајракот и седна на миндерлакот во „убавата" Јорданова одаја, па и се обрна на старата: — Викни го нека излезе побратимот, го бара еден од неговите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ти водам уште еден, бабо Цвето, — промрмори Бајракот и веќе ја отвараше вратата на малото куќарче од Јордан Алимаска, кое одвај се држеше плитар на плитар.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ја веќе ја сипав третата чаша од Смрдевката и со благотелечи поглед ги посматрав одлучните потези на Парољуб Шврчковски како сѐ уште брца у грчките маслинки, а притоа осетив непријатен мирис на расолница за што бев сигурен дека беше прдежот од Далибор Чмаровски Чмаро, кој таа вечер за чудо не пушти ниту глас туку мудро го прелистуеше новиот билтен од Бронзената копачка на Санчо Панса.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Но за децата од градот, иако полегнаа и почнаа да ја чешлаат тревата и да ги кинат крупните румени јаготки, овие шумски плодови веќе ја изгубија својата важност и привлечност.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Бојан долго не заспа. Веќе ја доживуваше во мислите претстојната средба со своите родители, веќе се замислуваше повторно во родителскиот дом, во училиштето, меѓу другарите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Но до сега, пиратот веќе ја беше пратил пораката низ линијата за блекбокс кон комсатот на Јакуза.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Но Илинден пламна. Востанието веќе ја тресеше земјата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И не слутеше кутриот дека вистината веќе ја имам и во срцето, и во умот!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А тој ми вели: „Знаев, мајче, дека сум добредојден.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Важно е да не личат на комшијата“, се засмеа Огнена и во неконтролираната веселост што божем ја беше зафатила ја шлапна мајка ми по коленото во знак на некое пријателство или нешто слично.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Веројатно веќе ја наслутуваше намерата на злочестата сопатничка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Затоа и не се стеснував да му речам на момчето: „Ти, Иване, сета куќа имај ја за своја, а не само собата во која си сместен“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Беше исто како кога си гледал до пред еден миг една од оние ситни ѕвездички на бледото вечерно небо и која сега, наеднаш пред твоите очи, пак ја проголтнал во себе бескрајниот простор и веќе ја нема.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше една мечка, што можеше да прими во своето огромно тело уште неколку негови зрна и да ја впие во себе сета нивна придушена бол, но беше и една погодена мечка, што можеше да чекори и да продолжи кон него со една не толку тврдоглава решеност, со сета крвава трага, што веќе ја оставаше по снегот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
„Драги Клиневич, јас сосем сум согласен со вас и залудно вие... се впуштавте во такви подробности“, рече Тарасевич и продолжи, „Во животот има толку страдања, толку маки и толку малку одмазда... јас посакав накрај да се смирам и колку што гледам, се надевам одовде сé да извлечам...“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Можам да се кладам дека тој веќе ја намириса Катиш Берестова!“, го прекина Клиневич.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ги изнесуваше имињата на учесниците, нивната улога во оваа возбудлива драма (како што веќе ја наречуваа во странските весници).
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Како болен од рак кој сè уште не чувствува болки, па сосема свесно го негира постоењето на болеста и се убедува дека лекарите згрешиле во дијагнозата, без да знае дека болката е само последната, конечната фаза на смртта која тој веќе ја живее.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Гробарите веќе ја ринеа земјата, си плукаа во рацете и ја ринеа земјата, ја нафрлаа со лопатите на сандакот, го засипуваа гробот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Григор веќе ја врти урката со јајцето, обесена на конец. Го шета јајцето меѓу нашите лица, пред нашите усти.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во тој миг месечината веќе ја надраснала грпката на ридот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Неколцина се определиле - едните за едниот Онисифор, другите за другиот. Мртвиот Дмитар-Пејко веќе ја разјадувал дружината.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тишина. Наеднаш Фиданка Кукникова бездруго не знаела што да каже.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Заборавил дека е стражар и пак се сновел околу куќата до ненадејно судрување со друга сенка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Браќа, можеле да пиштат од утроба, браќа, бидете на моја страна, другиов Онисифор ќе е ваша измама додека е жив, и само темно се гледале бедни, можеби и болни од неспиење, браќа, само за еден Онисифор има место на овој пат, судете, осудувајте, бидете со мене и не ќе се покаете, и молчеле очајни како да ќе ги остават засекогаш на тоа место своите неутешни души.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еден од треварите, постариот, и некои двајца, калуѓерски долговратиот Лазар Аргиров и кашличавиот Осип Сечковски, веќе ја кршеле со секири колата на Дмитар-Пејко, кога пред нив како куп ѕвезди ќе блесне оган да нафрлаат врз зажареноста пресно месо.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оној со факелот в раце се наведнал, другите се изненадиле: во окото на добичето се отворала огнена пупка, лилава, потоа бакарнозелена; и смртта имала свој цвет.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Арсо Арнаутче веќе ја држел за рака, бил стапица што не го пушта подарокот на ноќта. Воздишки. И шепотење. - Излези, нема никого.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Додека траеше ова убедување Томо веќе ја покани Рада на клупата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Проклет да бидам, тој ја виде, веќе ја имаше во своите очи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ако веќе ја зборуваме вистината, каков лукав и препреден беше тој, какво вретено беше другарот Анески, тогаш ќе треба да му симнеме капа, да му се поклониме.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
И беше готова порано, имаше време да се подготви, дотера, да се издише и мирно се упати кон излезот од дворот на офицерскиот дом, кадешто веќе ја чекаше Петар.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Раката на Томаица се тргна од раката на Петар. Тој се сврте, ја погледна, а таа веќе ја имаше отворено чантичката, и бараше нешто во неа.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Не мора да ти ја кажувам причината: веќе ја знаеш.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој ѝ ја раскажуваше комплетната историја на својот живот на една публика која веќе ја знаеше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мирисот веќе ја исполнуваше собата, богат топол мирис, кој му се чинеше како испарување што доаѓа од неговото рано детство, но, со кој повремено се среќаваше и сега, додека се ослободуваше таинствено во некоја улица полна со луѓе, почувствуван за миг и повторно загубен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
— Ја утеши Тода и веќе ја воведе во вратичката.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Селаните се размрдаа лево и десно и сите погледнаа во Доста Рожденката, која веќе ја криеше главата од погледите да не ѝ се насмеат уште тука, в очи, во првиот судбоносен момент.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Лесната припикна и едно ѓумче од ока и веќе ја кладе машата во жарот да се гори.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во истата возраст веќе ја исправи на ковчегот да меси буле.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
За тоа дека едниот од нив бил и предводник на познатата мичуринска банда, дознав многу подоцна, кога веќе ја водеше Тодор Каџибанов.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Благодариме!... и натаму ќе те пресретнуваат познатите зборови или ехото на истргнатото ...најважна е неизвесноста вели тато пази ја светлината на првата страница колку бавен ни се чини и долг почеток на нејзниот од но книгата веќе ја отворивме и ти патуваш сине излези од бањата не свлекувај ги тревожно измокрените гаќички туку појди по блесокот прескокни ја корицата- ограда остави ја оваа страна мене домот мртвите сестри и браќа онаму е поезијата ќорлестото маче со рахитични предни нозе ќе биде твојот водич токму тоа мачето кенгур ќе те изведе низ светот на прекршените огледала и зборот осамен што толку патетично ти звучи сега таму ќе биде највистинското задоволство ќе му припаѓа само на твојот сон ќе се гнезди само во твојот занес трагај... тигарот или полезноста на проекцијата на законите на џунглата врз собната атмосфера ...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Трансформацијата на љубовната афера со Летка авторот веќе ја имаше преболено или ја преболуваше, но за чудо, што обично не се случува, тие останаа добри пријатели на кои разговорите им беа забавни, средбите многу поретки но не прекинати и секогаш проткаени со хумор.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Уцена (Blackmail), 1929 г. Хичкок веќе ја заврши Уцена како нем филм, кога појавата на звукот ги натера продуцентите да ја преработат во - филм со звук.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Веќе ја распознаваше неговата свирка, но сега тој се обидуваше да го научи да го разликува – остриот, краток свиреж: „дојди“, долгиот, развлечен: „ти носам храна“; два едномерни – „подигни се“, при што змиулчето ќе ја извиеше главата и горната третина на телото и одлепено од тлото, се нишаше лево- десно.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Некои веќе ја преминале границата и излегле на албанска земја.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А Хитлер веќе ја зафаќа Европа, чумата се шири.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На колку рати ќе си одам, го прашувам, но тој веќе ја затвора вратата од камионот и ми заминува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Долу веќе ја видов црната ,марица" и војниците со автомати в раце.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нека е со среќа, ѝ велам јас, вие веќе ја обединивте Македонија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Грди дебели полицајки трчаат голи по ливадите и ловат пеперуги со мрежести хулахопки (теренот е безбеден: специјалната единица за борба против шаренило веќе ја искоси тревата и ги искорна цвеќињата)
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Куќата на Лабро веќе ја испразнија. Копаат дури под темелите и во дворот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Горе на врвот веќе ја имаше ставено оската на која требаше да се клати камбаната и ја имаше испомачкано со катран.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Тројцата јавачи веќе ја одминуваа сенката што ја фрлаше кожленската тврдина, кога од шумата се слушна пукот на ловџиска пушка.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)