горд (прил.) - рече (гл.)

„Ова се моите сакани баба Мирјана и дедо Владимир од Кочани“, гордо рече Влатко, а девојчињата и момчињата се поздравуваа.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Немав време да се радувам со нив.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Еве вака ќе го совладаме крокодилот, - гордо реков.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Борче гордо рече: - Кажете каков татко имам, а?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)