длабоко (прил.) - под (предл.)

Моралот одамна ја мина точката на замрзнување во која со децении беше и сега е длабоко под нулата.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во мислите се движеше од едно место на друго и се обидуваше, според чувството во телото, да утврди дали е нацуцулен високо во воздухот, или пак е закопан длабоко под земјата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во него, мајка му седеше, исто онака како што имаше обичај да седи на парталавиот кревет со бела покривка, со детето обесено за неа, но сега во некаков потонат брод, длабоко под него и тонејќи сѐ подлабоко со секоја минута, но сѐ уште гледајќи угоре во него низ сѐ потемната вода.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имаше впечаток дека во оваа просторија изнуркал од некој сосем поинаков свет, од некој подводен свет длабоко под неа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
V Во кантината со низок плафон длабоко под земјата, редицата што чекаше за ручек бавно се поместуваше напред.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во црквата Свети Вид, градена во разни стилови, се наоѓа саркофагот на Карло Велики, творецот на модерна Чешка, а во криптата се и гробовите на неговите четири жени. Сето тоа е внесено длабоко под земја, во темелите на црквата.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во подножјето почнуваше рамницата што во продолжение на езерото навлегуваше нагоре чиниш длабоко под планината и натаму до оној издолжен рид што ја прекинува и зад кој се наоѓа неговата Брезница.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Сева корија и сиов камен што го гледате длабоко под мене протегна жилав корен и мојава става што вишнее усамена под ридов сте вие.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Милата таа, небаре дрво вкочането, со раце - гранки виснати... зад неа забелот, а длабоко под неа коријата, на места со пламнати лисја - уште неотфрлени.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
По бесењето на килавиот Јаков Иконописец (настанот никој не го споменувал, значи секој од нив по малку се чувствувал душман), на тој вчерашен мајстор на смртта, како да живеел во магли на каење.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Седел со пушка на коленици и наведнат, некако чудно и длабоко под превезот на свои тајни, што бездруго не можело а да не се поверува дека веќе и не сонува да ѝ стане чауш на дружината ако некогаш некој занес го подбуцнувал кон таква славољубивост.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некои велат дека господинот Сенка живее длабоко под земја, движејќи се низ еден систем од специјално изградени засолништа („внатрешноста на Земјината топка е како швајцарско сирење за тој монструозен глушец - крал на дупките!“); други одмавнуваат со главите и велат: „Глупости, дури и нему му треба светлина!“
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Како и да е, господинот Сенка никој (што значи и: никогаш) не успеал во потполност да го опфати со поглед; само ненадеен трепет во мракот (црно преку црно), пред да се заспие, слично на одвај чујно мавтање на лилјак - нешто необјасниво но страшно; или молневита трага од крајот на долгата црна наметка што се губи зад некој агол, и тие чудни сеништа (од уште почудни светилки?!) по старите и мемливи ѕидови, тогаш кога минува господинот Сенка.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)