допрва (прил.) - ќе (чест.)

Адвокатот (С. Талевски), кој понатаму и ќе го застапува во сите фази на работниот спор што допрва ќе следи, му укажува на незаконитоста на постапката после која тој го губи работното место и го советува за тоа да поведе судски спор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Веднаш после потпишувањето на решението за технолошки вишок, Митревски се одлучува за неговиот случај да консултира упатено лице од правната струка.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но допрва ќе го видиш тоа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета: Што е, тука е. Сега знаеш, јас сум супер ѕвезда, јас сум ѕвезда над ѕвездите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Не ни помислував дека допрва ќе ја товарам грутката, засекогаш.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ај, спремај се да те однесам во Лисиче, ми рече Здрале.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Меѓутоа, и до сега ти напишав едно цело купиште, а исто така и допрва ќе ти пишувам, такашто ќе ги надополнам информацииве со оние што допрва ќе се пројават.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тоа е пораката што болеста ја праќа од иднината во која допрва ќе се разие до крај.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Согледувањето на самиот себеси низ времињата кои минале, но и низ оние кои допрва ќе дојдат, не е одлачено од стравот кој самиот себеси се тегне низ стиховите како товар и како сенка.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
По некој век и Исус го довикал Мухамеда соопштувајќи му го истото.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Химна на животот Семето на својот врат си го носи клучот на животот кој ќе го проживее откако претходно ќе никне од себеси за големите искушенија низ кои допрва ќе минува - тоа никого и ништо не прашува.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Човекот-машина, склоповите што преземаат одредени функции на човечките сетила - за сето тоа допрва ќе зборуваме. Curi- osita не е исто што и куриозитет.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Ама којзнае дали допрва ќе стапне на пат, воопшто на пат, не мора на вистинскиот пат. Како што се вели.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Синиша Горњак МЕДИТАЦИЈЕ ХВАТАЧА ВАЗДУХА Скопје доби нов интересен жител (Синиша Горњак е роден 1969. во Нови Сад, а поради познатите причини веќе две години живее во Скопје), а македонската млада поезија добива (навистина, на туѓ јазик, но добива!) еден нешто поинаков импулс, еден така, тивок бочен ветер во тие прилично издишани едра, еден здив во кој далечно се чувствуваат сличности, сите оние посредни и непосредни ужаси што ги проживувавме (проживуваа), и кои дури допрва ќе треба да ги разбираме и сублимираме.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Преживувањето е неиздржливо кога помислувам на личните трагедии, на оние илјадници кои ги загубија животите, на оние кои исчезнаа, на оние кои се раселени, на оние кои избегаа, кога помислувам на жртвите по логорите, на децата, на оние кои го преживеале пеколот, на оние во Босна кои пеколот сѐ уште го живеат, на оние кои допрва ќе го живеат, на крвниците кои до неодамна беа само добри соседи, на жртвите од кои некои и самите ќе бидат крвници.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тоа и ги тешеше брезничани, но и жалеа по Брчалото зашто беа сигурни дека за нив вистинските добрини допрва ќе доаѓаат со помош на Брчалото.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И немам намера да те убедувам во тоа; ти допрва ќе се увериш, кога ќе чуеш што изрече Филозофот вчера во скрипториумот, и каква хула бесчесна фрли врз Господ Бог Седржителот, со кој устата му е преполна, како и кај секој лукав, лицемерен и притворен!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Дали овие нови електронски медиуми ја играат својата иницијациска улога еднакво делотворно како постарите, потрадиционални друштвени мрежи, дали го шират или го стеснуваат достапниот опсег на квир- информации, дали отвораат нови описменителски можности или ги сведуваат геј- културните референции на ограничен збир стереотипи – сето тоа допрва ќе треба да се види.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Пред мене непозната улица по која допрфва ќе чекорам, Париз кој ме провоцира да го откривам и запозанавам.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Размислував за некои работи што допрва ќе треба да ги вкусам од животот и се прашував како ли ќе изгледа сето тоа?
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Градат бараки за новите групи луѓе кои допрва ќе бидат доведени тука, или работат во градините за да имаме храна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И ако ги видиш прерано, или предоцна, како да си убил нешто во себе, нешто што дотогаш во тебе живеело, или нешто што допрва во тебе требало да се роди.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
По тие дванаесет часа, кој не е мртов-уморен од работа, може да се занимава со она што го работел пред да биде доведен овде.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ако ги видиш порано, или ако ги видиш подоцна од вистинското време, тоа е полошо отколку да не си ги видел; затоа што, и да не ги видиш, тие живеат свој живот во тебе, со помош на твоите замислувања, или пак допрва ќе ги мечтаеш, и ќе им дадеш живот во себе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Бидејќи ние знаеме дека е книгата истовремено напишана и ненапишана, со белези на дамнина, претпоставуваме дека Рибоокиот или сака да ја украде книгата која од дамнина постои, или да го спречи појавувањето на книгата за дамнината, која допрва ќе настане, или обете нешто наеднаш.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Велеше: „На враќање од Виена, мојот прапрапрадедо не го одбрал патот на Виа Игнатија, туку скршнал кон Овче Поле за да навтаса кон Едрене, па да фати кон Кападокија, а оттаму по пат што допрва ќе го открива да се врати назад во тивките пространства на Инд.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Сега ќе се одморам!“ - здивнав олеснето, но не претполагав дека моите маки допрва ќе почнат.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Но сепак, најзапаметен Војнович остана со својата антиутопија (анти?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ха! Тоа, се чини, допрва ќе го доживуваме) “Москва 2046”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Улогите поделени по важност и способности, кои допрва ќе ги проверуваат клиентите (ако ги имаме), ги извежбавме на муабет до совршенство и слатко се изнасмеавме, со солзи.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Со неговите песни се правеа, се прават и допрва ќе има свадби, крштевки, испраќања во војска, слави.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Само што не знаев дали од она што веќе измина или од она што допрва ќе биде.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Еве, ова е почеток на романот што отсега ќе го пишувам.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се покажува дека Ема била во право: јас сум Тој Некој кој допрва ќе ги испишува празните страници од нашите животи.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Дали е тоа игра на случајот или игра што воопшто не е случајна, за која јас и Ема најверојатно не сме доволно свесни, игра во која, можеби, допрва ќе се сплеткуваме? Кој стои зад сево ова?
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тука се луѓето кои ја имаат моќта да го контролираат мојот живот, си помисли Александар, животот на родените и оние кои допрва ќе се родат во оваа малечка земја.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Риса и Тронда ги средуваа легалата на децата што тој ги имаше сросано, а за нив тројцата допрва ќе направи.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
12. Да пукнам одамна не сум имала толку долг отпочин И ќе заборавев на сонцето што изгрева на исток А и тоа галиба имаше нешто со Македонците И сонцето било ѕвезда велеле Македонците Бре бре како никој да не знаел што било сонцето А за ѕвездите допрва ќе се разјаснува Дали Македонците мислеле повеќе на ѕвездата од Вергина Или на ѕвездите од европскиот бајрак
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
А ти допрва ќе станеш хумано суштество.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Единките ќе умрат, како и секогаш, но нашата историја ќе стаса толку далеку колку што воопшто ќе ни затреба да се загледаме во иднината, и со сознанијата од нашето постоење од сите времиња што допрва ќе дојдат, ние ќе ја сознаеме вредноста и оттаму и одговорот по кој отсекогаш сме трагале.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И косата му се наежи од тоа што допрва ќе треба да го види.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Во култура - каква што е нашата - која допрва ќе го проживува својот модернизам, форсирањето на Енди Ворхол како некаква историска пресвртница, можеби и нема да најде соодветен одглас.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Камењето и билките се живиот епитаф на сè ова што допрва ќе гори...
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Тројца сме: едноит го врзува коњот и потпевнува, другиот ја гледа таа иста месечина што некој, заминувајќи си, морал да ја остави тука, третиот осознава дека огнот е семе: од неговите искри се множат оние кои допрва ќе горат.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Од неговите искри се множат оние кои допрва ќе горат.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Неподвижна е сенката на брезата, а под неа, се ројат мислите исплашени од тоа што допрва ќе дојде, се растураат, летаат некаде зад ридовите, далеку од ровот и итаат таму каде што може да стигне само надежта.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И без престан благиот шум на борјето над нив да шумоли ко пеење и паметење и вечен запис врз стеблата и каменот под кој лежат ветените за кои сал дабот, чамот, кленот, карпата, ридот, парчето ’рѓосано железо и штикот скршен ќе раскажува во времињата што допрва ќе дојдат...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не верувам дека нешто чудесно допрва ќе го измени мојот живот.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
- Е, па да знаеш, допрва ќе слушаш.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Имав намера да си купам нова, подебела од претходната, во која ќе ги раскажувам доживувањата што допрва ќе се случуваат.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Значи допрва ќе ги вадам, па нови ќе растат... Ужас еден!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Сега не ти е оформен и ти всушност и не знаеш што ти се допаѓа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Уште си многу мала и вкусот допрва ќе ти се развива.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)