доста (прил.) - слободно (прил.)

Срнчето, наеднаш изгубувајќи ја сета своја оддалеченост, со бавен, тих чекор, се приближи веднаш до неговата дланка, несигурно за да потскокне, но доста слободно за да се приближи, а после, полека, скокоткаво, почна да му ги лиже со своето рапаво, зеленикаво јазиче, јаболкцата од неговите прсти.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)