ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Тој таквите објекти и форми-формални објекти ги третираше како да се болни и како физички да мораат да се променат преминувајќи од цврста состојба во течна, така што нивната топлина да стане достапна и да може на луѓето да им прави добро.

Бојс еднаш рекол: “работите во мене” - чувствата и физичката конфигурација која можат да ја симболизираат надворешните културни работи - мораа во потполност да бидат трансплантирани: некаква физичка промена мораше да се случи во мене.

Со ова уверување тој го следеше антропозофот Рудолф Штајнер, кој во ова преобразување на медот што го прават пчелите виде пример за самиот процес на животот - “хаотичниот, течен” материјал, отелотворување на “духовната топлина” и, како таков, неисцрпен извор на енергија - во “кристална скулптура... со правилен геометриски облик”.

Апостолот Св. Павле еднаш рекол и пресекол.

Куно Кон е грд. Куно Кон еднаш рече дека му гнијат коските.

Што тој би можел да ни каже за променетото сфаќање на сегашноста и за патот во иднината? I ПОСТМОДЕРНА - ПРЕГЛЕД Жан Франсоа Лиотар, најпознатиот теоретичар на Постмодерната, еднаш рече дека Постмодерната помалку е епоха, а повеќе „расположение; но најмногу е состојба на духот”.

Се сеќавам дека еднаш рече дека неговата работа е многу повеќе „јапонска“ од скулптурите во јапонскиот оддел.

- Бегајте, - уште еднаш рече Србин и потрча назад за да не го клоцне дрвото во паѓањето.

Дишан еднаш рече: „Креативниот чин не го извршува само уметникот, туку и набљудувачот го доведува делото во допир со надворешниот свет одгатнувајќи и интерпретирајќи ги неговите внатрешни вредности и така дава свој придонес во креативниот чин”.

Не оставај ме, уште еднаш рече, и јас, пред да заспијам, почувствував дека ме мразиш.

- Дуко еднаш рече - му зборуваш е на срнчето, додека го хранеше, - дека најјунак е оној, што може најмногу да чека.

Делото на целата машка геј-културна политика може да се сумира со една, едноставна формула: трагедијата да се претвора во мелодрама.

“ е токму она што другарите на Вито Русо можеби ќе му го речеле онаму кога, речиси со смртна воздишка, некако смогнал сила да го прекори градоначалникот Динкинс. ‌Токму поради тоа што ваквите идентификации зависат од настраноста на геј-мажите што ги вршат, а не од стварниот родов и сексуален идентитет на жените со кои тие геј-мажи се идентификуваат – а и токму бидејќи таквите настрани идентификации, затоа, не претпоставуваат однос на идентитет со лезбејките и со феминистките со кои некои геј-мажи сакаат да прават коалиции – ете токму затоа таквите настрани идентификации можат да станат поаѓалиште за ново договарање на политичките соработки меѓу различно поставените групи и со тоа можат да водат, според Кримп, до „ширење на сојузите, наместо до зголемување на спротивставеностите“.325 На тој начин, можеби, и би можело да се оди подалеку од само претпоставката или „мечтата за коалиција... (што) ги заобиколува процесите и практиките што би ја овозможиле таквата коалиција“.326 ‌Тоа е она што сакам да го кажам за политичките употреби на Џоан Крафорд, а и поопшто на мелодрамата на жените, од страна на геј-мажите.

Од негова уста, тоа баш и не било комплимент.

Историската функција на машката геј-култура била – а нејзината тековна политичка задача и понатаму е – да се искове иронично гледиште кон сцените на задолжителна, општествено заверена и наметната изведба, да се тргнат од оптек наводно автентичните општествени идентитети и да им се врати статусот на упорно и приглупаво преповторувани улоги. ‌Хегел еднаш рекол, во попатна забелешка, дека жените (die Weiblichkeit) се вечната иронија на заедницата (die ewige Ironie des Gemeinwesens)327.

Фрлете ги мапите – уште еднаш рече Т.

И можеби како и гревот и среќата, така и омразата постои само во очите на оној кој ја забележува, и на оној кој врз себе ја чувствува – инаку тоа се само постапки, обични постапки и ништо друго, обични постапки, а сепак фрлаат отров во животот на оние кои ја трпат омразата.

Омразата не може докрај да се разбере, ниту пак можат да се знаат нејзините изворишта, како што и среќата, како што еднаш рече Сара, не може да се дефинира, таа се чувствува.

10. И малите деца знаат дека се сонува и на исток и на запад И дека тие соништа напати галежно се допираат И си шепотат нешто што нема никаква врска со јавето Оти во јавето нема источно-западни галежни допири Има купишта лажни насмевки на недоветни главатари Заскитани и којзнае како стасани на врвоите на власта Лебдечки главатари со прилично празни глави Кои служат како очевидна потврда Дека некој може да стаса на врвот без да се искачува Главатари тапкароши на евтини прирачници по светска демократија Главатари кои се најочигледен историски доказ Дека она што поминало не се враќа Зашто ако беше поинаку сетики ќе се најдеше некој Кој барем од далеку ќе заличеше на Рузвелт Черчил или Сталин А зошто не на Тито или Де Гол Море викајте вие што сакате Ама ќе да беше во право оној Маркс од пабот Спанниардс Инн во Лондон Кога еднаш рече дека историјата се повторувала како фарса И викајте вие што сакате Ама од секој руски и американски вселенски брод Со голо око може да се види дека источните сонови Некако поинаку лебдат од западните За кои на исток велат дека емпириски утврдиле Дека воопшто немаат никаква сонувачка специфична тежина Толку што биле сурови реалисти западните сонувачи Источните сонувачи многу сакаат да си ги фарбаат соновите во разни бои И секој знае дека на најстраствените сонови им личи црвената боја

Некој еднаш рече оти му се допаѓа токму тоа кај Голем Тодор: дека не е ни тука, ни таму, туку негде на вистински недофат на окото.

По долго време, шепна: - Дедо, ти еднаш рече дека си отишол во свет за да го запознаеш, за да знаеш кога ќе умреш: за што да го бациш, а за што да го плукнеш...

„Човекот колку поостарува, толку и поефтин станува“ , еднаш рече Лазор Ночески.

Едното го замижува, а со другото го гледа. „Доксим Тренчески е толку скржав“ , еднаш рече Лазор Ночески, „што и гревот свој не сака да ти го даде“ .

Еднаш рече: „Кога би ви се јавил, би посакал да сум со вас. Не би бил среќен.“