еднаш (прил.) - во (предл.)

Против ова решение не беше дозволена посебна жалба, сѐ до септември 2010, кога се прецизираше дека против решението може да се изјави жалба, но дека таа не го задржува извршувањето на решението (чл. 93, ЗИДЗПП/септ.10). 5) давање можност жалбата против конечната пресуда да го нема вообичаеното т.н. „суспензивно дејство“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, од важни причини, кои мораат да бидат образложени, судот може да одлучи жалбата да не го задржува извршувањето на одлуката (чл. 409, ЗПП) – што, секако, е добро решение во корист на работникот којшто успеал да го добие спорот, особено тогаш кога во улога на жалител ќе се јави работодавачот. в) Законот за извршување Во поглед на присилното спроведување, односно принудното извршување на судските, правосилни и извршни, одлуки донесени во работните спорови, проблематиката е регулирана со ЗИ (2005), 18 којшто е изменет и дополнет во осум наврати: двапати во 2006, по еднаш во 2008 и во 2009, и дури четири пати во 2010 година – но, за среќа, ниту една од нив не се однесува на институтот 17. 
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Мислев на сите луѓе еднаш во животот им се наметнува страв од страдање...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Чанга скришум, преку своите верни козари, им испраќаше на функционерите млеко, сирење, така што речи­си сите ги имаше „в рака”, како што самиот му рече еднаш во шега на татка.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мајките на кои козите им ја спасиле рожбата ја држеа до куќната икона сликата на Чанга со козите, објавена еднаш во еден весник.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Велат дека сум била многу мала, па не можам да се сеќавам на моментот кога тој во војничка униформа се појавил на влезната врата со најголемиот букет цвеќиња за мајка ми.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Речиси, никогаш не ме болеше неговиот допир со памучето намокрено во ракија на моите расрквавени колена со кои ги стружев рапавите улички во Мичурин, најмалку еднаш во неделата.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Било дел од парите што татко ми ѝ ги даваше еднаш во неделата, влегувајќи во кујната кајшто Рашела редовно седеше помагајќи ѝ на мајка ми, било кога мајка ми ќе ја испратеше кај нејзините со некоја понадица, а во неа беше главно сѐ што за делник или за празник се подготвуваше кај нас дома.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Нив ги слуша еднаш во месецот, неа, преку отежнатата, воено одржувана телефонија во неговата канцеларија – секој втор ден.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Влегува со страв божји во Светињата над светиите, во просторијата на храмот каде што само еднаш во годината, токму на овој ден само тој има право да влезе.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Барем еднаш во животот курбан во темел да ставиш мајстор на чатија да ти пее еднаш детуле да си родиш и уште в скут да ти се смее а натаму душа да ти вади.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Овој саем се одржува секоја година - еднаш во Келн, потоа во Париз.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Без патен налог и патна сметка - се слуша шегата - „такси-службата нема да го превезе дури ниту Дедо Мраз, кој во градот доаѓа еднаш во годината“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Еднаш во Алепо, си спомнува Отело, убив поради Турчин со турбан, оти овој претепал еден Венецијанец и му ја навредувал државата.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
И некои разорувања понекогаш се повторуваат, некои и се потретуваат.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
На неа е телефонот на фирмата која ги замрзнува мртвите тела за да бидат во можност, теориски, еднаш во иднината пак да се вратат во животот. Маргина 34 115
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
На околу 80 проценти од луѓето на кои им е скурчено од животот барем еднаш во своето постоење им се имаат јавено самоубилачки тенденции, покажуе статистиката.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Куќите што се потпираа врз ѕидовите на гимназијата беа стари, неугледни, сиви: ниедна од нив не беше таа толку таинствена куќа во која влеговме еднаш во деновите со магла.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
А сега домарот пред него гласно размислуваше дали гостинот што слика ќе остане две - три недели, или цел месец па и два, и како да си помине тој, па и домарот покрај него, само со манастирски грав, еднаш во седмицата зелник од селото, па и некое јагне ако се згоди празник, да не ги сметаме тука: домашниот леб што го месеше и го печеше невестата во селото двапати неделно, биеното сирење на маша над мангал, низите суви пиперки и солени циронки, како и бинлаците вино и ракија дарувани на манастирот од останати верници, за светците не за грешниците.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Само еднаш во животот вистински експлодирал, пред еден судија, провокатор, кога кренал пепелник за да го удри.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Секретарот сакаше убаво да ја искористи шансата што се нуди само еднаш во кариерата.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Каснавме од питата тикуш, но таа го немаше оној вкус од времето кога Мајка ни го месеше еднаш во годината, од заштедените трошки, но со Татко, здрав и ведар, покрај нас.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Бојан знаеше дека еднаш во неделата донесуваа или испраќаа по некого четири торби леб, две за дедо му, две за кучињата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Шумарот беше натрескан како ќутук. Еднаш во годината е Илинден!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Понекогаш просветлувачката промена на состојбата на свеста може да се јави на начин каков што опишува Абрахам Маслов (Abraham Maslow) кога зборува за „врвното доживување“ (“peak experiance”), состојба која не е толку ретка и којашто секој од нас може да ја доживее барем еднаш во животот, што остава неизбришлива трага и нѐ насочува во понатамошниот тек на животот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Позитивни промени, пак, се следниве две: прво, укинувањето на ограничувањето на правото на штрајк на воените лица и цивилните лица на служба во АРМ на најмногу еднаш во текот на годината и, второ, стекнувањето со право на плата за време на штрајк на јавните и судските службеници.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Д-р Кирил Чавдар, „Видови тужби во работните односи“, достапна онлјан на http://www.akademik.mk/wp-content/uploads/2012/06/ Vidovi-tuzhni-za-zashtita-vo-rabotnite-odnosi.pdf. 99 Во Рев.бр. 578/07 од 03.07.2008 год. на Врховниот суд на РМ, ревизија не е дозволена во спорови од работен однос кога престанокот на работниот однос е заменет со парична казна, додека пак со Рев. бр. 799/2008 од 29.04.2009 год., ревизија не е дозволена во спор од работен однос за утврдување на престанок на работен однос. 100 Услов за поведување на спор од работен однос пред надлежен суд во РМ е претходно работникот да барал заштита кај работодавачот согласно чл. 91, 93 и 181 од ЗРО (2005), освен во случаи кога се работи за парично побарување. 97 106 последици за процесните странки, го прави токму тоа, а досегашната пракса покажува дека работниците и натаму се соочени со долготрајни судски постапки со што правото на судење во разумен рок сеуште отежнато го остваруваат.101 ЗАКОН ЗА ЈАВНИТЕ ПРЕТПРИЈАТИЈА Законот за јавните претпријатија (ЗЈП)102 во периодот обработен во студијата има претрпено пет изменувања и дополнувања, по еднаш во 2010, 2012, 2013 и два пати во 2014 година.103 Со овие рогации до обемни измени дојде кај положбата на работниците во јавните претпријатија, која претходно во овој закон беше регулирана со два члена (37 и 37-а), а по ново оваа материја содржи вкупно 30 членови, со што уште еднаш се покажа дека првичната намера на законодавецот со носењето на овој закон не била на посуштински начин да ги регулира правата на работниците кои се вработени во јавните претпријатија, туку тоа го прави со 16-годишно задоцнување.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Законот за евиденциите од областа на трудот129 во петгодишниот период на истражувањето и анализата на законските прописи претрпе две измени и дополнувања, по еднаш во 2011 и 2012 година.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Законот за вработување и работа на странци60 во временскиот интервал за кој е спроведена оваа анализа претрпе 5 измени и дополнувања, по еднаш во 2010, 2011, 2012, 2013 и 2014 година.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Имено, со него беше укината одредбата од стариот закон според која правото на штрајк на воените лица и цивилните лица на служба во АРМ се ограничува на најмногу еднаш во текот на годината (чл. 16 и 251, ЗСАРМ/02).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Руса стана да живее кај своите, но еднаш, во време барање дрва за огрев (еднаш во годината, во октомври, жителите на Потковицата ја кастрат гората и берат дрва за огрев) дали некој ѝ рекол или сама дошла на таква помисла, дека Јован Дамчески и таква, огрубена, ја чека дома за да ја земе за невеста и отиде кај Дамческите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
„Еднаш во сто години!“ рече таа.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Се сеќавам, еднаш во Десеттата улица дојде и седна покрај мене, велејќи: „Да разговараме“; и, се разбира, тоа не го сторивме.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Борини блеска. Но кога запрашав дали Фаерабенд навистина ужива во миењето чинии, како што тврдеше, таа профрче.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
„Еднаш во сто години“, Борини одлучно повтори.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Целокупното негово постоење беше обележано со разни „Зошто“ и „Како“, секогаш мудро заклучени со обичното „можеби“ или “зошто да не”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
„Како тоа еднаш во сто години!“ викна тој. „Ги мијам чиниите секој ден!“
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
А филмови се прикажуваа само еднаш во неделата.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Еднаш во неделата во селското кино се прожектираше филм.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
И не еднаш во таа шумичка и малку погоре од неа се слушаа поединечни истрели и само еднаш долг автоматски рафал и грмеж од неколку пушки.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Пред да појдеме на пат со времето и по трагите на спомените, разговарав со многу поранешни партизани – борци на ДАГ и не еднаш во разговорите се навраќав и на тоа што се случи во Бурељ.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И беше наредба еднаш во неделата да се јавуваме во полициските станици.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„И пред неколку години беа во Венеција,“ рече Марта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во годините минати во лудницата, каде постоењето беше излегување од реалноста, заборавив дека ниту еднаш во животот не бев излегла од Виена, заборавив дека, кога бев млада жена, со Рајнер мечтавме да живееме во Венеција.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Ваква чудесија еднаш во три века човечки се раѓа, додаде Аксе Касапино.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Нема Македонец што барем еднаш во животот не залелекал над лошото писмо, над лошата судбина.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Ѕидот паѓа еднаш во животот, кретену!“ му рече пијаниот тапанар, а басистот, посмирен по природа, го убедуваше дека не смее да го пропушти концертот на Пинк Флојд.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога се сврте кон неа и ѝ се насмевна, во синилото на очите му засветка онаа возбуда која човек ја чувствува само еднаш во животот, на седумнаесет години.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Таквото просветлување не му се случува секому и човек треба да биде среќен ако го доживее барем еднаш во животот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Најпаметен од сите за мене е оној кој барем еднаш во месецот себеси будала ќе се нарече - способност, денес нечуена!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тоа е, што кај нас до лудило ќе те доведат, но попаметен уште никого не го направија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Влезе еднаш во неговата врата, онаков русокос, извишен, сиот еден ластер, влезе сосема бесшумно и со една попуста желба никому да не му падне в очи, бидејќи имаше една таква ѕвезда, крај која не можеше да се помине, а да не се забележи, бидејќи сите се свртуваа по него, нешто ги принудуваше да се свртат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А тогаш наведнат, со пушката преку рамо, во која останаа само уште два неубоити фишека, што ги изнајде на дното од пазуварката и ги стави за секој случај, преклонето зачекори надолу по широката трага, свесен дека го надмудрија, дека го исплашија, дека го маѓепсаа така, за веќе ни еднаш во скоро време ни да не помисли на лов на самјаци.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Она умирање, кога нема што да се прави со себе, сите го имале барем по еднаш во својот живот; разликата беше само во тоа што кај него сѐ беше неспоредливо поголемо.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Глигор помисли на доктор. Но докторот доаѓаше само еднаш во месецот, бидејќи беше одреден за неколку населби, длабоко растурени во пустината.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во полската приколка во Бела Увала, во која само преспиваш по некој час и барем еднаш во месецот си ги преперуваш „купачите“ и некое маиче, ништо друго и не се случуваше.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Книга што ќе ја засакате и сигурно ќе ја прочитате барем уште еднаш во животот, единствено ако не ви ја украде некој, и тоа само за да види што ве воодушевува во неа.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Па ќе ја извадам батеријата од оној што стои врз телевизорот, кој, секако, само еднаш во денот ќе го покажува точното време и нема да ме стресува со рокови на кои им истекло времето одамна, ама не знам на колку да ги замрзнам стрелките.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Не беше ли така кажано во Библијата што мајчето Минадора ни ја читаше еднаш во годината?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во тој свечен чин на неможното, кога дури и кобниците ги забораваат проколнувањата со кои се родиле и со кои ќе умрат премногу изморени за да прослават еднаш во животот и благослов, во водите престануваат вражбите: над дебел опаш на видра се смирува рој бели рибички, водените полвови со очи ја пијат ѕвездената светлост: потоците ги појат разбудените коренчиња на дуњите и сливите, жугаат од нив сончогледи и пченки, и уште подалеку,
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тоа бил миг што еднаш во годината се јавува: наеднаш од две страни зачикчирикале две птици исплакнувајќи си ги грлата со сончева гаргара; потоа попукале сите возможни пупки на дрвјата и на грмушките, бело, жолто и румено, и го поплавиле светот со сладок мирис од кој и лицата на старците се измазнувале; и потоа од проѕирните далечини како да надошле златни потоци.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И да господари во срцата ваши мир божји за кој сте повикани со благодарност да се покорите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го потпрев челото на тупаница: ноќ е, месечината се спушта ниско и со ергенски занес се мушка меѓу трски и грмушки не чувствувајќи ги гребениците, дишат дрвјата од надојдено зелено млеко на пролетта и се поткреваат водите на прсти да ги наслушнат тишините на далечините до кои ќе стасаат по дождовите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Што било потаму? Ништо... Кога до жолчка понижениот Адам Лесновец (самиот тој од гордост си го измислил славољубиво второто име) се вратил во пештерите и кога раскажал, издувувајќи ја со зборовите и маката од себе, дека се повлекол пред жените зашто не сакал да ги тимари (кобилите, рекол) со ластегарка од жал кон животворното млеко што можело да им секне а кое утре требало да ги израснува идните каменоделци, луѓето се насмеале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се обиде да стане, во својот смрзнат страв да му се спротиви со извик, но во неговото грло крикот само кркореше; ни одблизу не потсетуваше на едно липање оставено еднаш во една тешка ’ржана зрелост.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
КУМОТ: Василке, ај, да ти се ќердоса синчето! Еднаш во животот да им биде!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Чекајте! Само еднаш во животот сретнав девојка со насмевка како вашата. Ако сеќавањето не ме лаже ...
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ниту еднаш во животот тој не обрнал внимание што се одигрува и што се случува секој ден на улица, на што, како што е познато, секогаш ќе погледне токму неговиот брат, младиот чиновник, раширувајќи ја до таа мера проникливоста на својот немирен поглед, што ќе забележи дури и кога некому, од другата страна на тротоарот, му се подраспарале панталоните,  што секогаш предизвикува подмолна насмевка на неговото лице.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сигурен сум дека ниту еднаш во периодот меѓу единаесеттиот и тринаесеттиот век, барон, трубадур и работник не се споиле толку хармонично како што се случи тоа со нивните паралели таа вечер, на ранчот на стариот Елисон.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Така што најпосле Акакиј Акакиевич еднаш во животот посака да покаже цврстина и одлучно рече дека неопходно му е лично да го види началникот, дека тие не смеат да не го пуштат, дека тој доаѓа од установа по државна работа и дека ако тој се пожали на нив, тогаш ќе видат тие.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Добро зготвениот, обилен оброк, со домаќин чиишто лесни обиди за забавување се чинеа дека воодушевуваат многу над границите на неговите напори, и лежерната атмосфера за којашто жеднееше Семовата душа, се здружија за да му пружат задоволство и луксузно олеснување на Сем, такво кое ретко кога го наоѓаше на своите тури низ ранчовите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Маргарита не ме погледна повторно во прозорецот но тоа токму и го докажува контактот, неговиот таинствен пулс; Ана можеби е срамежлива или едноставно ѝ изгледа бесмислено да го прифати одблесокот на тоа лице кое пак ќе се насмее за Маргарита, а освен тоа важно е да се стигне до Сен-Силпис бидејќи ако до крајот има уште осум станици на линијата Порт д Орлеан, само три се спојуваат со други линии па само доколку Ана се симне на една од тие три станици мене ми останува можноста да се поклопиме; кога возот почна да забавува пред Сен-Силпис погледнав еднаш па уште еднаш во насоката на Маргарита барајќи ги очите кои Ана сè уште меко ги потпираше врз работите од вагонот како да се согласува со тоа Маргарита веќе и да не ме погледне, со тоа дека залудно е пак да се очекува таа повторно да го гледа одблесокот кој ја чека за да ѝ се насмевне.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тоа е специјален ген кој се појавува еднаш во дваесет столетија.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Таму, зад реката што ќе ја минеме на сплав, во шумата на четирите годишните времиња, во таа зелена татковина, цвркотеа птици.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Збогом. Ќе се сретнеме еднаш во некој сон.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Еднаш тоа беше во Сливово, во партизанската болница, еднаш на Славеј, еднаш во Егејска Македонија, по Богомила.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Зборови кажани од срце, ставам на лист хартија, за да те потсетуваат на кажаното еднаш во еден миг од животот...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Еден ти и една јас, еднаш во еден агол од една соба...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Сѐ додека еднаш во болницата не заклаа едно поголемко животно.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Со огромно задоволство раскажуваше интересни анегдоти или интересни доживувања од неговиот живот, најчесто од периодот на неговите студии во Скопје: еднаш во текот на некое предавање по литература од страна на познатиот српски писател Бранислав Нушиќ (со влашко потекло, исто како Димовци, човек кој ја обожаваше Битола, неколку години живееше таму, дури и се ожени со битолчанка!), Петар скришно нацртал негов портрет – карикатура.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Амбасадорите на Европската Унија, тогаш во помал број имаа свои облици на дејствување.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И ние, амбасадорите на неврзаните земји (Индија, Индонезија, Египет, Алжир и Југославија), се состанувавме еднаш во неделата, во различна амбасада за да ги разгледуваме актуелните политички и меѓународни прашања од областа на движењето на неврзаните, чија криза стануваше сѐ поочигледна.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Погледнувајќи уште еднаш во мојата нетипична дипломатска биографија, не можеше а да не ме запраша: - Вие сте писател, меѓу другото. Веројатно еден ден ќе пишувате за мојата земја?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Слушај, му реков еднаш в крчма, слушај, јас сум измама и помалку сум вреден од најлошиот лик на твоите платна.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ноќта е долга,есенска, за еднниот студена, за другиот и студена и вечна, во неа човекот може да се открие поинаков отколку што мислел дека е од првиот час на узнавањето до пред умирањето, наеднаш, на чекор од скончувањето, да најде во себе нејзино суштество што живеело некогаш или што ќе живее еднаш во иднината на времето и изменетите пространства.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Се исече уште еднаш во добричувањето.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Само Богдан јанков, а за тоа господ му е сведок, ги познаваше тајните на душата: барем еднаш во месецот го гледал тос свет на сон. таму трчал без тежина на мисли и години, лежел, чекорел без почва под стапалките, бил засолнет од бегови, од балкански војни, ос сите власти.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Уште кога куќата беше полна со челад, одамна како што сега му изгледа на Осиповиот внук, еднаш во едно шмркаво детство и една молзичава младост, човечките надежи на се им даваа свој печат.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Се обиде да стане, во својот смрзнат страв да му се спротиви на извик, но во неговото грло крикот само кркореше; еднаш во една тешка 'ржена зрелост.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Пссссст…” се развлече уште еднаш во предавалната и сѐ се стиши, сѐ потона во длабок молк.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Пссссст…“ се развлече уште еднаш во предавалната и сè се стиши, сè потона во длабок молк.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Потоа ме префрлаа од рака на рака Маџи, студент по архитектура, трговците со привремен престој Жури и Цембла (со нив често имав и групка, сакаа ражен, им го правев ќефот, ме превртуваа сменувајќи си ги повремено местата за да ме гледаат еднаш во очите, еднаш во газот; зборот ражен лесно го изговараа, но им беше ужасно смешен), ме имаше и фудбалерот Хами, потоа Жизи, Сали и други.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Погледна уште еднаш во портретот на Големиот Брат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Само еднаш во целиот свој живот Винстон држеше в раце непогрешлив, документарен доказ за фалсификувањето на историските факти. И во таа прилика...
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А тој мечтаеше повеќе дури и отколку да биде сакан, да го разурне тој ѕид од доблест, барем само еднаш во животот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Големите чистки во кои беа опфатени илјадници луѓе, со јавни судења на предавниците и на мислопрестапниците кои ги признаваа своите подмолни престапи, а потоа беа егзекутирани, беа специјални претстави што не се случуваа почесто од еднаш во неколку години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Само еднаш во животот тој поседуваше - и тоа по настанот: а тоа беше важно - конкретен, непогрешлив доказ за еден чин на фалсификување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На не­колку споени маси дружба на стари пензионери кои се собираат еднаш во неделата, како што тие велат „на чорба“.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
За преостанатите работодавци ЗИТ (1997) пре- двидува инспекцијата да се врши според програмата за работа, но најмалку еднаш во три години (чл. 13, ЗИТ/97).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
При тоа, новиот износ на старосна пензија за ова лице ќе се утврдува според неговиот вкупно навршен пензиски стаж и остварени плати (чл. 10). 6.  Одлука на Уставниот суд на Република Македонија, У. бр. 25/2008-0-1 од 10 септем- ври 2008 година. 103 ЗАКОН ЗА ВРАБОТУВАЊЕ НА ИНВАЛИДНИ ЛИЦА Законот за вработување на инвалидни лица (ЗВИЛ) е донесен во 2000 година 1 и има претрпено седум измени и дополнувања, 2 по еднаш во 2004, 2007 и 2009 и по два пати во 2005 и 2008.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Во поглед на извршувањето на судските, правосилни и извршни, одлуки донесени во т.н. работни спорови, проблематиката е регулирана со Законот за извршување (2005), 1 којшто е изменет и дополнет во три наврати – двапати во 2006 и еднаш во 2008 година. 2 Претходно постоеше „стар“ Закон за извршна постапка (1997), 3 којшто двапати беше изменуван и дополнуван – во 2000 и во 2003 год.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Таа на старост се мачи, ги израсна децата како арслани и еднаш во својот живот ќе прави радост и ќе ја прави сите да ја видат, некои да ѝ заблазат, други да ја оговараат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој Јован Ѓуров, или како го викаа в село — Ѓуровчето, беше син на дедот Ѓура Јовановски од нашето село Витолишча, кој, за да го исхрани Јована и трите му сестри, помали од него, одеше секоја пролет во Ќесендра или Метуите на жетва, а откако ќе се вратеше оттаму продолжуваше со аргатлакот во Прилепско или Битолско Поле. Со парите што ќе ги донесе од жетва ќе купеше толку леб, колку еднаш во денот да јадат децата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Неговото кафене беше единствено собиралиште, и додека едни пиеја кафе или ракија, други играа комар, а во преградата од десната страна тој ги сечеше четките на селаните или им ги светнуваше еднаш во неделата лицата стругајќи им ја брадата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Оваа пита Мајка ја подготвуваше само еднаш во годината, зашто таа си бараше повеќе дикат и материјал.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Можеше да се случи, еднаш во месецот или на некој празник, Татко да донесе пиле, па тогаш Мајка покажуваше нови чуда во справувањето со тестото и со месото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка, со каталогот на Ла Ринашенте, ни покажуваше дека таму, далеку, зад морето, постои еден друг свет, друг живот, којшто таа еднаш во животот го видела, го до­живеала.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И уште еднаш во него зашумеа лисјата на маслинките.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Влезе уште еднаш во собата, само онака да види да не треба нешто.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Погледнав уште еднаш во брзите води, кои се влеваа во Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
КРТОВИЦА: Цел го излижа!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
КРТОВИЦА: Крту, барем еднаш во живот биди маж!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Се будев заспан. Или заспивав буден. Не бев сигурен.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Зар еднаш во животот се имаме самозалажувано?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Слегол дедо Геро еднаш во нивјето кај Митрета Пупунецот, кој орал.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Еднаш во годината доаѓа Новата година. Тоа го знаат сите деца, а тоа го знае веќе и Зоки Поки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
„Фати се еднаш во костец и со зборовите, не туку само превртуваш со јазикот и го вадиш ременот“!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Еднаш во градот допатува од некаде циркус, а Симонче не можеше никако да дојде до пари.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Овдека само еднаш во животот се разденува, му велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Среќни што го дочекле нивниот драг гостин кој доаѓа еднаш во сто години и не му текнува да си оди, сè додека не си отидат сите. 1999.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Среќа што во тој момент тука некаде се згодил и кралот на подводието, големиот Вок со едно око, со кого Дедо Мраз при враќањето од далечниот југ, еднаш во Ледената палата беше се запознал и склучил верно пријателство.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
На секој човек еднаш во животот му се јавува спасител. Ако не појдеш по него — готово.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Размислувам зошто човек мора постојано да јаде, зошто не може да не јаде, односно да не јаде долго време, на пример, еднаш во денот да јаде и да му биде доволно.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
- Деца, - ни се обрати наставничката. - Нека се јават оние што ја познаваат, или барем еднаш во својот живот ја виделе нашата гостинка.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Не верувам дека има човек кој, кога бил на твоја возраст, барем еднаш во животот не учествувал во некаква тепачка, - ми рече тато.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Кога побегнав од неговото одајче и од очите на луѓето за да ја родам мојата Пела, му напишав големо писмо дека не можам да го чекам со мојот голем срам, да не се надева дека ќе ме најде кога ќе го ослободат, ама додека е там и плаќа за мене, јас нема да го заборавам, храна и пљачки ќе има еднаш во месецот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Му напишав уште дека еднаш во месецот ќе му праќам нова облека и храна, а ако ми испрати стари пљачки, ќе ги перам и ќе му ги враќам.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Така тетка Перса слушна дека армасникот на Деспина е оној што на времето нашарал една молба до властите по која молба тие и го добиле станот во Чаир, а откако си заминаа, речиси во самата квечерина, Пелагија ја дополни приказната за Атанаса, за неговата мајка Вета која со години еднаш во неделата го изодува патот од Мичурин до гробиштата каде што си поплакува на гробот од ќерката која со дваесет и две години си заминала уште во педесет и втората.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Таквите личности, и самиот знаеш, се вљубуваат само еднаш во животот и до крајот ѝ се верни на таа своја љубов.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кога сум била ептен мала ме носеле со нив на одмор, еднаш во Грција, еднаш во Бугарија и два пати на Јадранско Море, ама што ми вреди кога на тоа воопшто не се сеќавам, па исто е како да не сум била.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Доказ ми беше тоа што мајка ми само еднаш во нејзиниот живот имаше отидено во Лос Анџелес, службено пред две години на доделувањето на Оскарот, но затоа пак, секоја година по еднаш одеше во Париз.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Така, опсесија ми стана тој град и тој Дизниленд во него.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Стомачето ми се јави само еднаш во текот на тој ден.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Штикли имав облечено само еднаш во последните три месеци.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)