заедно (прил.) - во (предл.)

Никогаш не биле сите заедно во истовреме и на исто место.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Кога појдовме заедно во канцеларијата на воспитачот и кога Бане му објасни зошто сме дошле, тој прво се намршти, а после ни рече да ги кренеме нозете.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И кога Миќо, со кого седев заедно во првата клупа, ќе почнеше да прави непристојни движења зад неа штом таа ќе помине меѓу клупите јас не ги обелував забите како другите ученици, ами страшно одвратна ми се чинеше таа постапка.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ама во време на одморите бевме заедно во училишниот двор. Најчесто игравме брканица.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тогаш учевме одвоено по одделенија - само девојчиња и само машки.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Лутавме заедно во зимските вечери низ квартовите што ни се чинеа дека би можеле да ја кријат во својот распоред куќата, наѕирнувавме во влезовите на старите згради, се искачувавме дури по еден или два ката по скалите, пресретнувани од нељубезните станарки што носеа кисела зелка од визбата - сѐ беше напразно.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Значи, така. Тоа беше неговиот најдобар другар, со кој седеа заедно во иста клупа низ сите класови на гимназијата, си одеа дома еден со друг и пишуваа заедно домашни задачи, со кој си ги делеа подеднакво и книгите, и симпатиите и идеалите, како да беа побратими со измешана крв од жилите на зглобовите.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Беа двојка, како два орева во една кафтица, родени да бидат заедно во животот и во смртта, како што пишува во светите книги, па луѓето веќе и не ги замислуваа инаку освен како сраснати ако не родени во љубовта и за љубовта.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Заедно растеа, заедно во едно лето пред седум или осум години ги откриваа убавините и привлечностите на планината, трчајќи, скокајќи по ритчињата и полјанките.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Позитивни искуства: барбитуратите по своите карактеристики се многу слични на алкохолот и затоа често одат заедно во комбинација.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Овде повторно имаме збир на дефиниции кои дејствуваат заедно во многу различни димензии. Souffler е сленг за измама.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
18. Вечерта не можев да заспијам, оти чув, разбрав дека Филозофот му порачал на логотетот: да слезат утре заедно во источната одаја, и овој да му го открие конечното и точното значење на записот, и да му каже уште во што се состои проклетството што со векови го опседнува царството.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Дал’ си Бог? Умот ми е бомба, тебе да те дигнам Сѐ е океј Бог е геј, имаше ти право404 ‌Можеби Бог е геј, но Соник јут не се.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Го задушува распространувањето на геј-културата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ги елиминира и материјалните предуслови за медиумска култура во чија основа е заедницата, на политички и општествено напредна медиумска култура и, наместо тоа, го поттикнува подемот на сјајните списанија за животниот стил и кабелските канали, кои се насочени кон националната пазарна ниша и кои се темелат врз канонскиот, службен, главнотековен геј-идентитет, а е против прогресивниот интелектуален, политички и естетски израз, особено против облиците на размислување и критика. ‌Во такви околности, програмата на геј-политиката и на геј-живеењето ги запоседнуваат грижите на луѓе што живеат раштркани и релативно изолирани, заглавени меѓу хетеросексуалците во гратчињата и во руралните подрачја, наместо собрани заедно во велеградските центри.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А во 1994 година групата се здоби со геј- бесмртност со песната „Андрогин ум“/Androgynous Mind (од Експериментален џет-сет, треш и без ѕвезда/Experimental Jet Set, Trash and No Star) која – можеби поради почитта кон нивниот неодамна починат штитеник и обожавател Курт Кобејн – му го преосвои Бог на геј-идентитетот: Еј оди тажен ангел, збори ко жена Надвор да мисли зошто сѐ е тиња, а не е жена Ене го клоцнат во стомак, го сјебале, таман толку треба Ме клекнаа на колена, му бацувам прстен, Бог е љубов Андрогин ум, андрогин ум Андрогин ум, андрогин ум Андрогин ум, андрогин ум Еј, еј, дал’ си геј?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Отсуството на критична маса од геј-мажи што ќе биде физички присутна на едно место го отежнува забрзувањето на темпото на културното геј-софистицирање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Пристапот до главнотековните општествени облици: воената служба, припадноста во црква и бракот. ‌Ова многу ги објаснува карактерот и преокупациите на современата геј-политика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не е лесно од „Милдред Пирс“ да се разбере односот на Соник јут кон Џоан Крафорд.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеш и понатаму да си се држиш за идеалниот калап на добриот хомосексуалец: некој доблесен, мажествен, полн самопочит, достоинствен, што не е од „сцената“, непромискуитетен, со конвенционален светоглед и солидно приврзан за традиционалните вредности – прав граѓанин и честит припадник на (стрејт) општеството. ‌Накратко, појавата на една разбиена, виртуелна заедница и исчезнувањето на една настрана јавна сцена, заедно со губењето на две-три генерации геј-мажи поради сидата, отстрани голем број од условите нужни за одржувањето и за унапредувањето на геј-ослободувањето – за културен и политички вриеж што ја подигнува свеста и за меѓугенерациско пренесување на настраните вредности.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Турстон Мур и Ким Гордон се венчаа во 1984 година и останаа заедно во брак дваесет и седум години.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Веднаш по изрекувањето на пресудата, тие биле заедно в затвор и потоа на заточение.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Трипати се обидуваше отец Лаврентиј да избега од манастирот и да тргне кон Бугарија, но отец Ангелариј немаше друг избор, освен да го врзе за постела со силни синџири.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Овој плачеше како дете и го молеше Ангелариј да појдат заедно во Бугарија и да слезат во визбата на библиотеката на кнез Борис.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Со ноќи, со денови, во треска повторуваше некаква повест за некакви си заговорници што ја украле книгата и велеше дека секој момент, од завист или љубомора, словото може да биде уништено.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А потоа го минавме она растојание кое на невиноста ѝ се чини неизмерливо - растојанието помеѓу размислувањето за сексуалниот чин и вистинското соединувањето на две тела.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги зеде моите раце меѓу своите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Да преспиеме само една ноќ заедно во нашата соба.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Онаа нема и неподвижна Клара која ја видов пред десетина години, беше истата онаа Клара што ја среќавав пред тоа кога одеше со малите Густави по Виена, Клара со која живеев заедно во Гнездо, Клара која ја запознав години пред тоа, кога животот се отвораше пред нас и ветуваше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Оваа Клара сега стоеше на другиот брег; освен со десетте години помеѓу двете наши видувања и малата изместеност на вилицата и погледот, на неа се гледаше и она што во појавноста и однесувањето се менува при преминот од едниот на другиот брег.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Рајнер сакаше и тој и јас да студираме философија на Виенскиот универзитет, јас посакував со него да го остварам сонот кој некогаш го сонував со брат ми Зигмунд: да живееме заедно во Венеција.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Дојде да вичерат: - Ајде, - веле - сум изморен, да вичераме!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Еден беше од Солун, со цар Александар биле заедно во едно кафене.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Му вика на вој од Солун: - Слуши ваки, добро е ако е он.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Оттогаш секоја вечер се враќаа заедно во своите прашливи собички, разговарајќи за фудбалските натпревари и за многу слични работи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Еве сум, Илија, по тебе, заедно во гроб! (Антица се обидува да се фрли од балконот по Илија, но Ристаќи и Саветка ја задржуваат и на раце ја внесуваат в куќи.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- Знаеш Радо, од денес вртиме нова страница во животот. - започна Томо додека заедно во дворот го пиеја утринското кафе. За чудо, овој пат беа сами.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сè заедно во еден хаос, во едно тотално безредие.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
А можеби пак ние бевме заедно во еден дом, во една соба проклет да бидам, можеби оној Методија Гришкоски е твојот брат, изрод, неможно...
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Сега првпат откако бевме заедно во домот, го спомна името на својот татко Ране Кејтен.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Седат заедно во мала, зачадена крчма, а тој, убиениот хирург, им наздравува на сите ножови на светот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Маршираше со униформата на шпански борец, со стари учесници во Октомвриската револуција, прославени команданти на пролетерски бригади во антифашистичката борба, со медали на градите, заедно во колоната со генерали во свечени униформи, со амбасадори во свечени одежди.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога Ема ѝ велеше “Ти можеш својот пат да си го продолжиш овде, ги запозна нашите луѓе, тие те сакаат, гледам дека и ти прифати некои од нив, и сега на тебе е да решиш; да, јас ќе те разберам доколку сакаш да се вратиш дома, но враќањето дома велиш дека е ризично, затоа остани овде, се друго е непотребна и неизвесна авантура,” Илона ги сфаќаше добрите намери на полицајката, но го спомнуваше Јиржи, својот пријател Јирачек, кој сигурно ја чека во Равена (тајниот јазол на чешката врска, како што често велеше Илона), така се договориле последната ноќ помината заедно во мотелот “Мерси” на излезот од Хасково.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тоа Круме ми го рече тивко, како да го кажа само за себе, и како да додаде: „Слобода ли е тоа?!“ додека двајцата гледавме во развеаната сукња на Илона, (небесно сина, широка во долниот дел, на половината припиена за телото, одназад врзана со тегетен колан), во миговите кога таа со ситен чекор по плочникот се оддалечуваше од масата на која дотогаш седевме заедно во бавчата на „Анте Портас“ на кејот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Јас сум задоена со таа работа,” ѝ велеше тогаш Илона на својата пријателка, по навика пеглајќи си ги рабовите на сукњата над коленото со десната дланка.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Иако постојано бевме заедно во работниот дел на денот и сосема сами во неговиот стан, по завршувањето на службените обврски (доцна попладне или навечер си одев дома, кај син ми Ѓоко, и ниедна ноќ не отсуствував од дома) ретко легнувавме, а кога ќе легневме работата си ја свршуваше како службеник со однапред зацртан план.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Долненчани од населбата до Б. ми кажуваа дека кога се вратил, со парите од Америка во Долнец купил онолку земја и шума наоколу, колку што имале сите други заедно во местото.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Целта на моето одење во САД беше да бидеме заедно во тие тешки моменти.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ме очекуваше да одиме заедно во градот, до градската куќа, каде што се очекуваше Мајка Тереза да биде прогласена за почесен граѓанин на својот роден град.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Откога му го кажав името на татко ми многу се израдува. Рече дека се познавале со татета и дека работеле заедно во Белград.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
„А потоа го пронајдовме дрвото за весници и магацинот за муниција, па ги кренавме заедно во воздух. Ме разбираш ли, Том?“ Том се збрка малку. „Мислам, да.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Чиста си и сѐ така убава, како кога дојдовме заедно во оваа куќа.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Кога заодеа во петто одделение бараа да бидат заедно во иста паралелка.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Тоа го покажуваме на тој начин што ѝ се тргаме од патот. (Уметноста и парите се заедно во овој свет и потребни се еден на друг за да можат да одат напред.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Во асоцијативниот модел, јавниот простор е простор „каде што слободата може да се појави“; тој веќе не е дефиниран од аспект на исклучување, туку се појавува тогаш кога „луѓето делуваат заедно во согласност“.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Затоа во нејзината критика на Арент, 115 Seyla Benhabib, “Models of Public Space: Hannah Arendt, the Liberal Tradition, and Jürgen Habermas” in Habermas and the Public Sphere, ed. Craig Calhoun (Cambridge: MIT, 1996), 75. 98 Сејла Бенхабиб на овој анти-демократски, елитистички и конкурентен модел на „агонистички“ јавен простор му го спротивставува моделот на „асоцијативен“ простор од Арентовата претходна студија за тоталитарната идеологија, „Потеклото на тоталитаризмот“ (1951).
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Букефал нека му биде името на коњот што го примив при срце, мене тој достојно да ми служи заедно во победи да јаваме!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
„А можело да сме заедно во нашите забавни дејности!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„А Жарко и Мирко се од другиот влез, ама сите сме заедно во VII в.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Кога ќе му дојдат другари - ќе има другари и другарки како во Кочани - ќе можат да седнат дури и на подот - баба му даде сосем нова черга... ќе има другари и другарки... ќе има... ех, Јана... срипа, ја отвори последната фиока и оттаму го зеде албумот... милата Јана... ја засака како сестричка, пред да се роди Мими... еве ги заедно во забавиште, на приредбите во кои учевствуваа, еве ја и последната - збогум забавиште мило - заминуваме на училиште!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Запознавајќи ја американската јавност со одржувањето на Второто заседание на АВНОЈ, каде што Југославија била "прогласена за федерација на слободни држави, со потполна еднаквост на народите на Србија, Хрватска, Македонија, Црна Гора, Босна и Херцеговина", тој ќе истакне дека тоа претставува "роденденска потврда, крај на нејзината слобода, еднаквост и суверенитет".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Исто така, тој ќе ја запознае американската јавност и со фактот дека "Македонија стана земја на собир на интернационалното герилско движење, како прв пример на ентузијастичка балканска тимска работа", каде што "грчките, југословенските и бугарските војски настапуваат заедно во борбата против фашистичките окупатори, а нивната цел по војната е независна Македонија".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Дени е цар! Нему никогаш не му е досадно да нè забавува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Многу сакав да одам со нив, оти веќе сме летувале заедно во тој состав во Маврово и ептен убаво сме си поминувале.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)