кога (прил.) - запре (гл.)

Но кога запрело времето па и возот да запре.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ЛУКОВ: А кога запревте пред куќава?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Кога запре дождот, Цанул излезе, и по некаков кучешки осет, се упати право кон лозјето; се допре до колибата, го залепи окото на прозорчето, ја виде кожата кај што прета, го почувствува нивниот здив, го наслуша нивниот глас, нивното 'ржење и збивтање, му удри крвта во главата, му зашумеа ушите, го грабна копачот и почна да тропа на вратата: ”Излегувајте, мајчето ваше!“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога запре дождот, Богдан се качи на покривот и ги замени скршените ќерамиди.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)