ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Кога имав деветнаесет години, си купив еден коњ.

Луѓето се жалат и кога имаат и кога немаат право.

Кога имаат молив немаат тефтерче и така уште ненапишано го забораваат токму она што не е за заборавање.

кога има големи пожари секое магаре во Македонија си мисли дека неговото рикање најдалеку се слуша.

Кога имаат тефтерче, немаат молив.

Ѓоа не знаат дека дождот е сеќавање на времињата кога имало сонце.

Ќе излеземе на Гола Глава кога се коси тревата, кога има јагоди, кога е цвет до цвет, пчела до пчела, а ветерот е исткаен само од миризби...

Обврската за исплата на бруто-плата, наместо исплата на штета, беше воведена и во случај кога има правосилна судска одлука во корист на работникот, а за работникот не е прифатливо да остане во работен однос кај работодавачот (чл. 4 од ЗИДЗРО/јан.12).

Така Видан Јанчески, по мајчина пола тукашен, стана жител на Потковицата, речиси кога имаше полни дваесет и пет години. И фати брзо да пушта корени.

Во слободното време, во неделите и празниците, кога полето е празно, освен овчарите, воларите и говедарите друг никого нема таму па тоа не мора ни да се чува, сам ги истреби и ги огради изворите во Јасики - оттогаш жителите на Потковицата ги викаа Веданови Извори - а во делниците од наутро до навечер, а во убавите лета и преку цела ноќ, го обиколуваше синорот.

А кога некој владее, тој и угнетува, за да се одржи како владетел.

Стоев во претсобјето, мирисот беше ист како и пред да заминам, оној мирис кој го донесовме со себе кога се вселивме во тој дом кога имав единаесет години, и кој остануваше непроменет и откако Зигмунд се отсели кога имав дваесет и една година, и откако се мажеа и од домот заминуваа моите сестри, и по заминувањето од дома на брат ми Александар, тој мирис на нашиот дом остана ист и откако умре татко кога имав триесет и четири години, една година пред да заминам за Гнездо.

„Затоа што само кога има рамноправност може да има и правда.

Татко се враќаше од продавницата дури откако ќе паднеше мрак, а и тогаш, во тоа малку време кое го поминуваше со нас, како да беше отсутен.

Останал истиот и без мене овие седум години.

Кога имаше време го замолував да ми чита на глас на некој од јазиците кои тој ги знаеше, или да ми го раскажува она што токму тогаш го учеше, а кое ми беше подеднакво неразбирливо како да ми зборува на непознат јазик.

Ова го најдов кога бев жив, кога имав шеесетина години, запишано на парче избледена хартија меѓу листовите на една книга во мојата библиотека.

„Мама ни сечеше тенки лепчиња и се заблагодаруваше на војниците од ’Унпрофор’ и на Алах секогаш кога имаше што да ни принесе“, зборуваше меѓу залците.

Отшета полека до северната страна на плоштадот и почувствува млако задоволство кога ја распозна црквата Свети Мартин, чии ѕвона, кога имала ѕвона, отчукувале „Ти ми должиш фартинг“.

Всушност, сите можни начини за комуницирање со неа му паднаа на ум во првите пет минути по прочитувањето на белешката; но сега, кога имаше време да размислува, тој ги разгледа еден по еден, како да поставува редица инструменти на маса.

Но постоеја, исто така, моменти кога имаа илузија не само на безбедност, туку и на постојаност.

Единственствен, едноставен, незаборавен, незаменлив, формален, кога и каде и да посака, нејасен за никого и ништо, посакуван само кога ни треба, не му се знае крајот, а и не ни треба кога имаме сè кога и да посакаме.

И си вели со умот: — „Кога има будала народ и расипан, оти пак да ,не му зема?

Само, се разбира, кога имаше специјални гости земаше готвач од хотел.

Но дури и до приватната доцентура морал доста да чека, и допрва во 1801, кога имал над триесет години, по препорака од својот пријател, тогаш веќе познатиот филозоф Шелинг, станал приватен доцент на универзитетот во Јена.

Единствено што можете е одненадеж да слушнете, на ист начин како кога имате кивавица, тогаш можете само ненадејно да кивнете.

Кога ќе се ослободам од егото и суетата, кога ќе ги симнам маските и костумите, кога ќе се демистифицирам, кога не сум на работ на амбисот, кога имам можност барем за момент да бидам среќна, јас сум едноставна личност која умее да сака.

Среќата е луксуз откако ќе направиме животна ретроспектива.

И во прво одделение тргна последен, кога имаше десет години.

Денес имам многу повеќе години, многу помалку коса на главата, немам фикус на балконот и сѐ уште немам одговор на прашањето што ми го постави татко ми кога имав четири години.