кога (прил.) - од (предл.)

А има денови кога од облаците со денови и без престан се цеди дождец.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Нејсе. Чекорам јас така, нога за нога кога од зад свиокот слушам музика трешти, чалгии свират, тапани бијат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Не помина миг време, кога од некаде, од кај ридовите, од над селото, од прнарите, од леските, од кај трњето, од кај капините, од зад сливите, од зад сувите треви, Алајко и Мире слушнаа свирки, тапани и тамбури, ечеше божја музика, божја милина.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тие уште повеќе се зачудија кога од колата изнесоа во корпа, наредена со тантели и панделки, крупна бела мачка.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Таа вечер, враќајќи се низ ходниците преполни со темнина од прегорените сијалици, потскокна кога од сенката пред нејзината врата се оддели машка силуета и направи чекор кон неа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Гледам, паѓаат, ама не се губат.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Кога од Северна Африка директно во Црна Гора долета облак од скакулци.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Кога од Велес за Солун била праќана четвртата пратка динамит, на станицата било спомнато името на Гиго Шарлаганџијата, познат производител на шарлаган во Велес.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Кога од станицата стигнаа пред зградава, додека сите се качуваа на првата плоча преку неколкуте басамаци, таа си рече Да признам што има ваму долу? чкртна со кибритчето, го наала кончето на свеќата, нив постојано ги пикаше во пазувата, и лелејавото пламенче дури долу по ходничето и таму лево во двете прегратки ги заваби сите. И гуските, се разбира.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Оти, кога од автобусот ги здогледа многубројните тезги на Бит-пазар, рече: - Е, сега ќе се симнеме на оваа станица и ќе одиме право во дуќанот на Анка.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
На убивањето и на клањето јас му се преплашив во времето кога од Комитетот ни наредија да ги испотепаме селските кучиња.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ги пуштавме од раце само тогаш кога од јарешкиот вресок ќе ни оглувеа ушите или ќе нѐ заболеа нозете од клоцање.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
И немаше крај на радоста на Чанга кога од една книга откри дека козата во Индија е симбол на основната праисконска супстанција – пракрити и мајка на светот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)