мек (прил.) - перниче (имн.)

Едноставно лебдеше, се лизгаше, отсутна од луѓето, како меѓу подот и таваниците да имаше меко перниче по кое плови низ океанот на музиката.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Ваквата помисла и стана многу поверојатна откако во себе го слушна одгласот на она што го рече госпоѓа Мариела: “Но, тоа не е сè, драга моја Ема,” што таа го доживеа како меко перниче од кое негде-годе излегуваа остри игли упатувани на едно исто: нејзината врска со Наротакис и нивните чести средби во нејзиното студио.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)