многу (прил.) - долго (прил.)

Веќе беше мрак, кога се најдовме на граничниот премин Комарно, каде што формалностите траеја многу долго.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Навистина, многу долго време не се беа виделе, но, знаела дека е мажена и дека има две деца.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Прв пат плачев откако Мила замина.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Почнав да плачам и плачев долго, многу долго и неутешно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Последнава забелешка, патем, нема за цел да им спушти на оние меѓу нас што одат по бањите, по сопчињата и по секс-клубовите; таа треба само да потсети за што тоа, всушност, служат тие машки геј-институции.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Врховна мудрост е сопствениот љубовен живот свесно да го живееш како мелодрама – сосема да сфатиш (иако не мора тоа да биде322 експлицитно) дека мелодрамата значи и деградиран жанр на книжевен дискурс и унедостоен прагматичен жанр на емоционално изразување: презрен, феминизиран, смешен, тривијален стил на изразување на сопствените чувства.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не е некакво чудо што пријателине во Бостон можеле да изградат траен содружнички живот, додека геј-бањите, сопчињата, секс-клубовите и страниците за мување на интернет цутат од трговијата со геј-романтичарите, кои си ги претпочитаат сопствените илузии, сопствените мечти за љубовта, а не некакви вистински луѓе – луѓе кои, на крајот на краиштата, не можат да им ги одржуваат тие илузии, барем не многу долго.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да ги проѕреш сопствените еротски илузии без да го лишиш предметот на својата љубов од достојноста да биде љубен, да се одречеш од следувањето почит додека и понатаму ја бараш почитта, да љубиш и да бидеш љубен без да внесуваш во својата љубов достоинство: ова е можноста што традиционалната машка геј-култура им ја нуди на своите приврзаници.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Од таму, одеднаш – долго, многу долго - се огласија камионските сирени.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И така продолжија да излегуваат на виделина и други згоди и незгоди од многуте есенски и пролетни излети - што се паметат многу долго - некои дури до крајот на животот. ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Под душемето остана долго, многу долго, сликата на Сталин, сѐ додека Татко веруваше дека постои опасност од негово одмаздничко враќање.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)