мошне (прил.) - тивко (прил.)

Тоа беше речено мошне тивко, речиси необврзно - повеќе како констатација, не како команда.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Со часови понекогаш седеше речиси неподвижна на креветот, држејќи го неговото помало сестриче, едно ситно, болешливо, мошне тивко детенце од две или три години, со лице речиси мајмунско од слабост.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А и мајка ми е мошне тивко суштество.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)