насамо (прил.) - и (сврз.)

Крсте остана со Тода насамо и поразговараа за нејзиното држење.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Од останување насамо и од темница се плашеа како вампирот од први петли, зашто веќе им го имаа стравот на комитите кои и судеа и правда делеа.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)