наутро (прил.) - кога (прил.)

Наутро кога излегувавме на Бело Брдо тие веќе јаваа и одеа негде, се губеа и пак се јавуваа по висорамнината, а потоа, на некој знак што никој од нас не го забележуваше, ќе јурнеа прудолу кон реката.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)