Стануваше наутро рано пред да мине некој крај езерото, се вовираше во трските, во шеварите, крај Громосаната топола, крај Блосоените врби и бараше, наоѓаше по некоја форма исфрлена од езерото.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Станувам наутро рано и знам: Гаро ќе го врзам и ќе му дадам леб, а на коњот зоб.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)