немирен (прил.) - мине (гл.)

Таму надвор, зад прозорецот, - сѐ повеќе верувам во тоа – немирно минуваат некои подвижни сенки, а вистинските луѓе, вистинските настани се во мене, можеби млад сајџија во одајата на Времето, можеби висхитен старец со кутриот Овидие во скутот, што одново се храни од чудотворната хармонија на фантазијата.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)