неодамна (прил.) - во (предл.)

Дерек Џарман сликар, сценограф, режисер, писател Неодамна во Музејот за современа уметност во Скопје беа прикажани петнаесеттина филмови на Џарман.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дека создаде три значајни уметнички збирки? Фонограф Театар „26 Statements Re Duchamp“, A Year from Monday, str. 70-72. превод и подготовка: Игор Ангелков Тини Дишан, Марсел Дишан и Џон Кејџ играат шах за време на еден музички префоманс на Кејџ 194 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Derek Jarman okno.mk | Margina #11-12 [1994] 195
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
По завршувањето на студиите, паралелно со сликарството, Џарман се занимаваше и со креирање на костими и сценографија за Ројал Балетот и за операта Колосеум во театарот Колосеум.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Текстот го пишувам за да им кажам на чинителите на претставата „Да живее, живее трудот“, премиерно изведена неодамна во Атеље 212, Милан Марковиќ и Ангелка Николиќ, дека треба во целост да бидат задоволни од изјавата на управата на театарот: „Оваа претстава не треба да ја критикува власта и политичарите, туку треба да се занимава со малите луѓе“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Неодамна во својот локален весник прочитав оглас. Roger Papazian од блискиот Rocky Hill во својата работилница “Eden” огласува необични услуги...
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Така, неодамна во некоја серија гледам луѓе наведнати над свеж леш.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
А, кога ја нашле, што да ви кажувам- рече Снеже.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Прочитав неодамна во весник дека убиле некое девојче во парков и три дена родителите не можеле да ја најдат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Уредникот на The New York Times неодамна во интервјуто за Le Nouvel Observateur рече нешто со што навистина се согласувам: телевизијата е медиј на кризата, што значи дека телевизијата е медиј на несреќата.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Каубојот, еден страшно згоден ороспиец кого го носат на некој роденден како сексуален подарок за почесниот гостин, почнува нешто да се жали и да бара сочувство поради некоја спортска повреда со која се здобил неодамна во вежбалницата: „Ми се отпушти раката кога се кревав на бицепси“, вели – никого не го интересираат деталите многу-многу, ама овој сепак си меле, онаков симпатично неупатено опседнат со себеси – и акнав на петициве и си го свиткав грбот“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Спротивноста помеѓу убавецот и кампот што ја опишува Њутн се јавува во сиот свој антагонистички сјај во една сцена кон крајот на првиот чин од драмата на Март Кроли од 1968 година, Момците во групата (The Boys in the Band), првиот театарски хит кој беше пресвртница и кој експлицитно и успешно го стави на меѓународна сцена машкиот геј-друштвен живот (како што се живееше во градот Њујорк).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Гетото има практична локација: поставено близу до железничката станица, ги брои сѐ помасовните транспорти со мажи, старци, деца, девојки, трудни жени, млади брачни парови земени неодамна во една, во тие околности неочекувана и чудна епидемија на свадби што се случуваат и по сто на ден, но и на болни, исцрпени, предсмртни и млади, здрави, полни со живот, очајни луѓе.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Март е, пролет, време кога на календарите се бележи времето и празниците посветени на радоста и на обновата на природата, а не време за замолк, не време на смрт...  Во главата (што му е?) непрекинато му одѕвонува тажното мане изведувано на ут од сефардската песна „Примавера ен Салонико”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Од неодамна во ОУ „Димче Габерот“ се формира еколошка секција во која учествуваат триесетина ученици.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Јас ја прочитав приказната неодамна во еден весник. Само еден момент... еве ја.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Две седмици пред да ја прочитам „Чај за двајца“, ненадејно добив работа во странство, неколку месеци потоа не бев во Белград, работев во Москва и имав намера таму да го продолжам животот, кога ми беше јавено дека починал татко ми, па дојдов да го погребам и да го преземам татковиот стан.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)