нешто (прил.) - станува (гл.)

Се правеше дека не нѐ познава.„ Го кубеше крајот на уларот и беше замислен. „Но сепак нешто станува.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
И со месецот нешто стануваше ноќе: му раснеше нос.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)