никогаш (прил.) - човек (имн.)

Толку пати татко ти го повторуваше овој предлог но никогаш човекот не го доведе. Зошто?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Најзагодочна на авторот му се виде неговата насмевка што во секое време се ширеше до некоја отвореност на душата, но никогаш човек не можеше да знае кога ти се смее затоа што се радува или ти се радува, а кога е готов луто да те касне.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Но, никогаш човек не може да се пофали дека Истанбул го разгледал ако не застане и не го посматра од неговите два раскошни моста: „Галати Ќупри“ и „Камаловиот мост“, кои се наткрилиле над „Златниот Рог“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ех, без гајлиња никогаш човекот не останува.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Не знам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Без длабоките корења на смерноста, никогаш човек не е сигурен од опасноста на падот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)