никогаш (прил.) - повеќе (прил.)

Изминаа веќе три часа откако Ева се обидуваше да го скине сочното јаболко, кое речиси доземи ја беше навалило гранката на старата јаболкница, а сите мислеа дека таа никогаш повеќе нема да раѓа плодови.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Додека шеташе со рацете спакувани околу половината, се сети дека треба да појде во библиотеката во Ману за да си ја земе личната карта која ја беше оставил при подигањето книги, а се заколна дека никогаш повеќе нема да влезе во библиотека, па и што ќе му беше, кога реши да стане шофер.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Останува само да се спомене дека еднаш сте го доживеале ова, но со намера никогаш повеќе да не се види, зашто„Ох, Калкута!“ е декаденција на духот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Срање! Никогаш повеќе! Преку нос ми беше!...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
(Таа, на пр., еднаш влезе во самопослуга, зема извесен број работи, се обиде да излезе со нив без да плати, беше запрена, и кога ѝ беше наброено сѐ што украла, ја врати секоја наброена работа, излезе, помина од другата страна на улицата, седна на тротоарот и изеде полна тегла путер од кикирики што помина покрај помошникот во самопослугата).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таа му вети на својот иден маж дека никогаш повеќе нема ништо да украде.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во еден момент за време на предавањето, кога погледот на предавачот застана на девојката со израз на препознавање, таа ја отвори бундата под која беше гола разголена. 19.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Едноставно молкна и никогаш повеќе не ја запеа песната.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Бргу го сопреа два големи бункери, како големи бели очи на ридот, кои ми ја упатуваа последната закана: никогаш повеќе да не се враќам во родната земја зашто, во спротивно, ќе пукаат.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Му се чинеше природно и неминовно таа да биде мртва бидејќи никогаш повеќе не ќе може да му биде сопруга и беше невозможно да биде жива, а да не му биде сопруга.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Никогаш повеќе јас не можев да се насладувам со свирењето саксофон како во времето пред да научам да свирам; така е и со љубовта: штом се совлада технологијата на љубовта, исчезнува митската претстава за спојувањето на мажот и жената како нешто што се случува на неопределен и слободен начин.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Мора другарот Тито многу да ја љубел Јованка затоа што никогаш повеќе не дошол во Штип.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ороспијата може да биде сѐ, но никогаш повеќе од ороспија.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Мажите не им се лутеа, зашто, покрај својата жена, имаа можност да се нагледаат и на други жени што никогаш повеќе таква можност не ќе им се даде.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И, една средба од час и долги 6 месеци и, кога ги раздени, тој немаше со што да се пофали кај другарите уз ж’та зашто се зарече дека нема да се приближи до шишето никогаш повеќе.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Во тој миг и двајцата се заколнаа дека никогаш повеќе не ќе ги отворат тие поглавја од животот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И токму кога помисливме дека пламенот ќе се вивне до небесата... - а солзата која последна капна го изгаси и последното недогорено жарче, остана само пепелта која никогаш повеќе не се распали.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И, тогаш, таа конечно реши да оди и никогаш повеќе да не се врати.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Лузна која ќе остане да се гледа и да го потсетува, никогаш повеќе да не злоупотребува.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Кога замина Татко од Цариград, по свршувањето на студиите, и неочекувано за сите во поширокото и во потесното семејство, се врати во гратчето крај Езерото, никогаш повеќе не се врати во метрополата крај Босфор на својата младост.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Повеќе покер не играше? запраша Афз Б. Никогаш повеќе, до вечерва?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И пред да започнат со операцијата чистење на зборовите кои требаше конечно да завршат во минатото, како историзми, тие постојано се бореа со наносите што ги имаше секој збор отаде своето време поставувајќи си го постојано прашањето: каде останува тоа што веќе минало, дали минатото на некаков начин минува во сегашноста, дали е вечно присутно, дали идното е во сегашноста, дали тоа што било конечно значи никогаш повеќе, дали народите кои не го знаат своето минато се осудени одново да го живеат?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Полицаецот почна да урла. Два истрели беа доволни за неговиот глас да се смири и тој и неговата партнерка никогаш повеќе да не прозборат. - Децааа бегајтееееееее!
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Стаорецот никогаш повеќе не се појави, но затоа лебарките многукратно се беа намножиле на топлото време. Тоа како да не им пречеше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„ Си помислила ли некогаш“, рече тој, „ дека најдоброто што би можеле да го сториме е да заминеме од тука пред да биде премногу доцна и никогаш повеќе да не се видиме ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Никогаш повеќе нема да бидеш способен за обично човечко чувство.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Никогаш повеќе не ја виде мајка си.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Останатото време можеа да се среќаваат само на улица, секогаш во некоја друга и никогаш повеќе од половина час.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Што и да се случеше, тој исчезнуваше и никогаш повеќе не се слушаше ниту за него, ниту за неговите постапки.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Никогаш повеќе нема да бидеш способен за љубов, за пријателство или за радоста на живеењето, или да се смееш, или да бидеш љубопитен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И самото купување на тетратката беше доволно непромислена работа и тој се заколна дека никогаш повеќе нема да дојде ни во близина на тоа место.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се случи така што никогаш повеќе не дојдоа на чистинката во шумата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Дали сте подготвени, и двајцата, да се разделите и никогаш повеќе да не се видите?“ „Да.“ „Не!“ упадна Џулија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Исто така беше сигурен дека таа никогаш повеќе нема да сака ни да се сретне со нив. А камоли да живее во исто семејство.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
„... Сѐ на сѐ, на Сврделот, за неговата работа, никогаш повеќе и подобро не му било погодено.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Како згрчена дланка ќе го сокрие во себе. а тој ќе знае дека акордот е сонуваната болка. тој акорд треба да остане таму, под клуч, в самица. никогаш повеќе луѓето да не сонуваат ножови, никогаш повеќе да не го чујат чемерното крцкање на прстите, стиснато околу неиспеано грло.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Не те очекував“, му рече. „Мислев - никогаш повеќе...“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
А малку потоа посака да рече дека само своите знаат да те суредат така што никогаш повеќе да не се разбудиш; но во тој момент вниманието му го привлече белутракот во калдрмата и веднаш оцени оти по десетото зрно, што веќе длабеше во него, ќе удри на белиот камен токму со челото. ___ * блуза **чета
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Што ако умре на Марс? Никогаш повеќе не ќе можеме да го гледаме Марс, сиот црвен на небото.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Си мисли: „Леле, колку беше страшно. Никогаш... никогаш повеќе!“
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Најпосле, поттикната од неговата замолчаност не можев да се воздржам, се развикав: „Проклет да си Руски, не мора се да оди по твоето; најважно е автомобилот да не излезе од дворот, бидејќи потоа никогаш повеќе нема да го прибереш“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дел што никогаш повеќе нема да ја има истата форма и никогаш повеќе нема да го имам за себе.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И ден потоа ќе ме боли секој поглед рамнодушен, секој збор обичен, секоја ладна прегратка, погрешно и лажно искажана љубов.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Таа не се појави, а тој не се здебели никогаш повеќе.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Признавам, - ѝ реков, - дека во тие моменти ми се чини оти те мразам и дека посакувам никогаш повеќе да не те видам, ама кога ќе ми мине лутината ми е жал што сум те мразел.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Црното семе про’рти во мене, настапија денови кога си го барав крајот и кога одлучив да го родам семето на срамот, побегнав од неговото одајче на еден салаш за да се измачувам и заколната никогаш повеќе да не го видам во животот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ова лето никогаш повеќе нема да ти се врати освен во спомените, во сеќавањето! дополнуваше.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Но, ако умреше, никогаш повеќе не ќе ја видеше Атиџе, ниту пак ќе дознаеше дали и таа можеби не го сторила истото, или мисли да го стори.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Или свеста дека овие допири никогаш повеќе не ќе смеат да се повторат?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Отпрво само се расправаа, докажувајќи ги своите права, потоа замолчаа за да не прозборуваат никогаш повеќе.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Следното утро ние отпатувавме. И никогаш повеќе не го видовме малиот коњаник и неговиот белец.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)