полека (прил.) - си (зам.)

Обесвестениот полека си дојде на себеси; нозете му се смирија, згрчените прсти се исправија.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
МИЛКА: (полека си излегуе и од врата).
„Гладна кокошка просо сонуе“ од Блаже Конески (1945)