полугласно (прил.) - рече (гл.)

- Е, Рудолф Валентино, полугласно рече стариот келнер, нешто мавна со рацете, ми се поклони и со оддалечи.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сепак полугласно рече: - Во еден покултурен град ова не би се случило.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
А Кузе, кој стоеше на прагот, кога виде дека ја снема во темното сокаче што свртуваше лево, погледна на сите страни и тогаш со десната удри на лактот на левата рака и полугласно рече: - Е, на, шо ќе ме стрељаш, натемате...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)