попусто (прил.) - ја (зам.)

За да ѝ избегам на бучливоста и на задоцнетата горештина во тој град на Егеј, и јас и сѐ што живееше или беше дојдено во него под вршник на септемвриски ден, влегов во старинарница во која, слични на живи кукли стари Американки во невозможни шарени ткаенини(„пура лана“ што би рекле ситните венецијански трговци но од чиста синтетика) на кои им изгледав занимлив за разговори или достатно сериозен за совет во купувањето на триптохон од оревово дрво со Богородица насреде, попусто, навистина попусто ја вртеа кон мене иконата,
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Отрча со солзи по коридорот, и јас попусто ја довикував да ѝ се извинам.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Мајка попусто ја очекуваше црвената виза.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)