после (прил.) - стане (гл.)

Тој зборуваше веќе без сила, колку да не замолчи одеднаш. После стана и се зашантра надвор.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Таа се грчеше и искинато липаше со зафрлена глава, тој мислеше со ’рбетот дека ’рбетот ќе му прсне, и мислеше со мускулите дека мускулите ќе почнат да се кинат на танки кончиња, па после стана клопче без `рбет и мускули, без небо и корен, стана огнен здив и крцкот (Јано Јано Јано) како што беше и таа крцкот нејасен и искинат сладок бол.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Да не беше тој некое од оние грабнати рисјански деца од јаничарите, кои после станаа ас Турци? се праша брзо рибарот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тој не сакаше да се врати, И после стана пеколот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)